Siska Goeminne

Krijgt kinder- en jeugdliteratuur genoeg aandacht in Vlaanderen?: 
Jammer, maar de aandacht slinkt zienderogen. Vroeger droomden schrijvers van een plek op de long- of shortlist van de Gouden Uil of de Boekenleeuw. Ze waren blij met een plaats in het vaktijdschrift De Leeswelp en ze verheugden zich op het grote openingsfeest van de Jeugdboekenweek ... Gouden Uil, Leeswelp en Feest. Ze zijn allemaal verdwenen. Zelfs de Leeuw wordt wat schimmig. Wat een geluk dat websites als deze blijven bestaan! En alle schrijvers en boekenwurmen moeten er natuurlijk volop voor duimen dat 'Iedereen leest' de grootse plannen voor een Jeugdboekenmaand helemaal waarmaakt.
Sta je er bewust bij stil dat tekeningen of verhalen de blik van een kind kunnen verruimen?: 
Toch wel. Dat besef ik ten volle en die gedachte sijpelt geregeld mijn werk binnen. Boeken waren ook voor mij als kind al heel belangrijk - verhalen boden een houvast, erin opgaan was een manier om er te kunnen zijn. Ik geloof dan ook rotsvast in de inspirerende, troostende, verkwikkende kracht van verhalen en beelden.
Wat is voor jou het mooiste compliment dat je kunt krijgen over je werk?: 
Het doet me altijd weer iets als iemand me zegt of mailt dat een boek van mij hem of haar geraakt heeft. Dat het ontroerend was, herkenbaar, troostend. Da's het allermooiste compliment - dat je voelt dat iets uit jouw hoofd en hart volkomen puur en zonder ruis bij een ander is aangekomen.
Wat is je volgende project?: 
Ik maak samen met Judith Vanistendael een gruwelijk en duister sprookje, gebaseerd op de toneeltekst 'Macbeth' van William Shakespeare. Mijn verhaal is intussen al lang geleden geschreven, maar nu is Judith volop aan het tekenen. Binnenkort zitten we samen met de vormgever om alles goed op elkaar af te stemmen. En verder? Ben ik volop aan het schrijven over 'boze en blije juffen', over hoe bepalend juffen kunnen zijn. En ook over een oma en haar kleinkind - dat is nu eenmaal mijn dada.
Werk je met een vaste structuur of laat je je leiden door inspiratie?: 
Ik heb het al geprobeerd, zo'n vaste structuur. Maar het werkte niet. Ik moet soms dagen aan een stuk gewoon wat 'rommelen', zodat er eerst een soort stilte neerdaalt in mijn hoofd. Pas dan is dat hoofd weer klaar om nieuwe ideeën te ontvangen en ermee aan de slag te gaan.
Ben je iemand van vele stappen en kladversies of balt je concentratie zich samen tot alles er in één keer uit komt?: 
Duizend versies schrijf ik. Ik blijf schaven tot het goed is, en dat kan maanden, zo niet jaren duren. Het gebeurt dan ook vaak dat het ene boek het andere inhaalt: het verhaal waar ik het eerst mee begon, blijft liggen en een ander schrijft zich ineens moeiteloos naar de laatste punt.
Niets lukt wat je ook probeert...wat doe je met zo’n verloren dag?: 
Vloeken. En een aardbeien-rabarbercrumble van de Pain Quotidien eten.
Laat je je voor het creëren inspireren door andere bronnen (muziek, boeken, internet, kunst, tijdschriften..): 
Mensen zijn mijn bronnen. Oeverloos inspirerend, dat vreemde, droevige, grappige zootje. Ik laat me dus vooral bezielen door mensen en hun verhalen. En de vele mooie (prenten)boeken die me in mijn schrijfkamertje letterlijk omringen, ja, die inspireren me ook.
Welk boek las je onlangs?: 
Nu lees ik - zoals half Vlaanderen en Nederland, ongetwijfeld - 'Het smelt' van Lize Spit. Het boek is een ontzettende hype geweest en dat wekt bij mij eerst vooral weerstand op. Maar ik ben toch gezwicht. En ja hoor, nu val ik als een blok. Verder las ik een stapel buitenlandse prentenboeken die ik kocht op de grote kinderboekenbeurs van Bologna. Het zijn stuk voor stuk pareltjes, en ik mag er een paar vertalen voor uitgeverij De Eenhoorn. Wel, daar word ik nu eens héél gelukkig van.