Grote Zus, Kleine Zus en Zusje Tussenin deden bijna alles samen. Ze lachten, speelden, ravotten ... soms vochten ze zelfs met elkaar. Elk met haar eigen karakter. Grote Zus was wild en druk, Zusje Tussenin zot en zacht en Kleine Zus kalm en lief. Samen met mama en papa hadden ze het goed. Dan gebeurde er iets verschrikkelijks ... Zusje Tussenin werd ernstig ziek en het ging niet over.​

De opvallende cover (door Trui Chielens) geeft al meteen aan dat dit een bijzonder boek is. Het toont drie vrolijke zussen op een fluo roze achtergrond. Een opvallende opener voor een boek over rouwverwerking, en zo wordt ook meteen de toon gezet. Siska Goeminne beschrijft op ontroerend mooie wijze hoe volwassenen, maar vooral ook hoe kinderen omgaan met het verlies van een dierbare. Het verwerkingsproces na de dood van Zusje Tussenin wordt vanuit het standpunt van de twee overgebleven zussen beschreven. Het verlies is allesoverheersend. Hun wereld wordt ondersteboven gekeerd. Niets is nog zoals het was. De zussen weten zelfs niet meer wie ze zelf zijn. Goeminne gebruikt directe beeldende taal om de impact van het overlijden te omschrijven. De illustraties van Trui Chielens vervolledigen en versterken dit beeld nog. Bij de aankondiging van het drama 'Toen gebeurde er iets' gebruikt ze een  allesoverheersend zwart dat je als het ware mee in de put trekt. De bijna groteske figuren met angstaanjagende blikken die hierop volgen, geven de waanzin van het gebeuren weer. "Het leek wel alsof Zusje Tussenin ook de grapjes en de drukte en al het licht had meegenomen. Onnoemelijk lang bleef het donker in huis." In dit duister gaat het gezin op zoek. Er zijn vele duistere momenten en donkere gedachten. Er is veel verdriet en pijn, maar uiteindelijk vinden de herinneringen een weg naar het hart van de zussen. Beiden maken ze, elk op hun eigen manier, een verbinding met hun overleden zus en vinden ze zo elkaar terug. Opnieuw gebruikt Chielens een kleur om deze verandering aan te geven. Een knalroze pagina en de woorden "Toen gebeurde het" kondigen de terugkeer van het licht aan. "Kleine werd groter. En Grote Zus kon almaar beter met haar praten. Ze speelden soms als duivels of als engeltjes. Ze vochten soms. Zusje Tussenin zagen ze niet meer, maar ze was er toch. In de praatjes van Grote zus, in de grapjes van Kleine. Ja hoor. Ze was er wel. Dichterbij dan je kon zien."

Een ontroerend mooi boek over het verlies van een zusje, een kind, een dierbare. Maar ook over jezelf terugvinden en de kracht van herinneringen.