Krijgt kinder- en jeugdliteratuur genoeg aandacht in Vlaanderen?:
Natuurlijk is er voor kinderboeken altijd aandacht te weinig. Wat niet betekent dat er in scholen en bibliotheken weinig gebeurt. Integendeel. Er worden volop lezingen georganiseerd, tentoonstellingen opgezet, er zijn voorstellingen gebaseerd op kinderboeken, schrijvers en illustratoren maken vertellingen, ... Maar al die zaken krijgen nogal weinig weerklank in de pers. Daardoor ontstaat soms de indruk dat de jeugdliteratuur maar een mak beestje is, terwijl het tegendeel waar is. Ook op het internet zijn er tal van sites rond jeugdliteratuur. Al zijn die vooral gericht op de volwassen lezers van kinderboeken. Voor een goede en liefste hippe site; over kinderboeken én voor kinderen, is er zeker nog plaats.
Is het schrijven en illustreren voor kinderen geëvolueerd sinds je bent begonnen? Wat heb je de laatste jaren zien veranderen?:
Net als bij de andere kunsten is schrijven, illustreren iets wat voortdurend in beweging is. Bovendien leg je ook als schrijver een bepaald traject af. Maar dat is niet nieuw. En natuurlijk zijn er altijd trends; bepaalde genres of thema's die een tijdlang vaker opduiken. Maar als het gaat over belangrijke evoluties binnen het vak denk ik aan in de eerste plaats aan de digitalisering van het (kinder)boek. We staan nog maar aan het begin van dat proces en niemand weet precies waar het -uiteindelijk- naartoe zal gaan. Wat ik alvast zie is dat veel auteurs en illustratoren een extra drive hebben gegeven aan hun vak. Het volstaat niet meer om een boek te publiceren en dan rustig af te wachten tot zo'n boek als vanzelf gaat leven. Nee, er worden trailers gemaakt, er is promo via de sociale media, er worden voorstellingen en projecten bedacht die linken aan het boek, ... Kortom, kinderboekenmakers proberen meer uit hun boek te halen.
Sta je er bewust bij stil dat tekeningen of verhalen de blik van een kind kunnen verruimen?:
Ja. Daarom schrijf ik. Er zijn tal van verhalen en personages die mij als lezer beïnvloed hebben, die mijn wereld op de een of andere manier groter hebben gemaakt. En die ervaring, of dat gevoel, hoop ik dat lezers van mijn boeken ook hebben. Dat er iets blijft hangen van mijn verhalen. Bovendien heb ik een aantal boeken geschreven die kinderen helpen bij het omgaan met een bepaald thema of probleem. Gaande van zelfmoord tot een opname in het ziekenhuis. Die ervaringen hebben me geleerd dat een boek kan helpen om een onderwerp bespreekbaar te maken, om angst kleiner te maken of inzicht te geven in de emoties van anderen. Soms is dat heel eenvoudig; wat staat er me te wachten bij de dokter? Andere keren is het een soort van emotioneel inzicht; ik sta niet alleen met mijn verdriet.
Heb je bewust gekozen om voor kinderen te schrijven of tekenen of is dat eerder toevallig zo gekomen?:
Mijn allereerste verhaal voor kinderen ontstond bij toeval. Tenminste, Jan de Kinder, stelde voor om samen een prentenboek te maken. Tot die tijd had ik enkel kortverhalen voor volwassenen geschreven. En ik dacht dat zo'n verhaal voor een prentenboek niet zo moeilijk kon zijn. Wat een vergissing was. Het duurde een stuk langer dan verwacht voor we uiteindelijk tot een echt boek kwamen. Maar het was ook een ontdekking. Een soort klik. Ik merkte dat mijn manier van vertellen, mijn taal, mijn fantasie, ... het beste werkte voor kinderboeken. En dat ik er zelf veel (schrijf)plezier aan beleefde. Kort daarna heb ik mijn toenmalige job opgezegd en heb een naambordje met daarop het het woord 'jeugdauteur' aan mijn deur bevestigd.
Bekijk je je eigen werk vaak en kun je daar van genieten of zie je alleen wat beter kan?:
Ik ga vaak vertellen in bibliotheken en scholen. En uiteraard vertrek ik dan vanuit mijn eigen boeken. Er zijn fragmenten, zinnen, hoofdstukken, vondsten, ... waarop ik keer na keer erg trots ben. Net zo goed zijn er zaken waarvan ik denk; had ik maar een beetje meer zus of zo. Ik heb al heel wat titels op mijn naam staan. Op sommige ben ik voor eeuwig en altijd trots, andere zou ik nu anders aanpakken. Er zijn zelfs een aantal titels die ik liefst zou laten verdwijnen. Maar dat gaat niet. Al is het ook voor auteurs zo dat je vaak het meest leert uit je fouten of verkeerde beslissingen.
Hoe zou je je eigen werk omschrijven? Wat is het meest kenmerkend voor jouw stijl?:
Verhalend. Kleurrijke personages. Humor. Voor kinderen. En altijd ook een donker laagje.
Waarin onderscheidt jouw werk zich van anderen?:
Ik krijg vaak de vraag welk van mijn eigen boeken ik nu zelf het beste vind.Ik zeg dan altijd dat ik niet kan kiezen. Omdat ik mijn prentenboeken niet wil vergelijken met mijn leesboeken. En omdat je een boek over verdriet om zelfmoord niet kan vergelijken met een grappige avonturenroman. Tegelijk zit daar wel het antwoord op deze vraag. Ik kan niet ontkennen dat ik een veelzijdig auteur ben.
Wat is voor jou het mooiste compliment dat je kunt krijgen over je werk?:
Heel eenvoudig. Het mooiste is als lezers laten weten dat ze veel plezier hebben gehad aan een boek. En daar dan een persoonlijk verhaal aan koppelen. Een verhaal dat al tig keer werd voorgelezen vlak voor het slapen. Een boek dat meeging op vakantie. Een boek dat in de klas werd voorgelezen. Een meisje dat haar verdriet door een boek plots wat beter begreep.
Wat is je volgende project?:
Er verschijnen dit jaar nog enkele nieuwe titels. Daar leg ik nu de laatste hand aan. Wat er daarna komt ... Zeker is dat Tom Schoonooghe en ik wat brainstormdagen voorzien.
Wat wil je in de toekomst zeker nog doen of maken?:
Ik zou graag eens het scenario voor een film uitwerken. Liefst een scenario gebaseerd op een boek van ....
Heb je bepaalde rituelen voor je start met werken?:
Geen rituelen. Maar in het café waar ik vaak schrijf, heb ik wel een vast tafeltje. En daar hoort dan een koffie bij. En ook een blik op de krant. Verder is het qua rituelen belangrijk dat ik een soort van rust heb in mijn hoofd. Er mogen niet al te veel zaken hangende zijn.
Werk je met een vaste structuur of laat je je leiden door inspiratie?:
Schrijven is ook een ambacht. Werk. Woorden, zinnen, ideeën, ... komen niet zomaar aanwaaien. Daar moet je aan werken, daar moet je naar op zoek gaan. Om Cormac McCathy te parafraseren; ik ga elke dag op zoek naar inspiratie. Soms is dat een proces dat soepel loopt, op andere dagen is het wringen en vloeken. In de praktijk ziet mijn 'structuur' er zo uit; op schrijfdagen werk ik in de voormiddag in een café (Café Van de Velde - Leuven) en in de namiddag thuis.
Ben je iemand van vele stappen en kladversies of balt je concentratie zich samen tot alles er in één keer uit komt?:
Schrijven is schrappen. Voor mij groeit een verhaal versie na versie.
Niets lukt wat je ook probeert...wat doe je met zo’n verloren dag?:
Als schrijver weet je dat het soms niet lukt, dat je 'het' niet te pakken krijgt. Dan is het nodig dat je een poos om een bepaalde verhaallijn of een personage heen cirkelt. Dat is geen ramp. Vaak blijkt zo'n verloren dag achteraf toch zinvol te zijn geweest. En het is bovendien een prima excuus voor een lange wandeling of een stukje taart.
Laat je je voor het creëren inspireren door andere bronnen (muziek, boeken, internet, kunst, tijdschriften..):
Tja. Inspiratie. Heel belangrijk, maar moeilijk uit te leggen. Het is als auteur belangrijk om nieuwsgierig te zijn en enigszins gulzig te leven. Kijken, luisteren, lezen, voelen, beleven. Je moet jezelf a.h.w. voeden met leven. Daarnaast haal ik ook inspiratie uit research. Sfeer opsnuiven, met getuigen praten, over een onderwerp lezen, plaatsen bezoeken, ... Het zijn zaken die voor mij erg verrijkend kunnen werken.
Wat of wie zijn je grootste inspiratiebronnen?:
Er is een lange lijst van schrijvers, wetenschappers, denkers en sportlui voor wie ik bewondering koester. Maar uiteindelijk zullen het toch de schrijvers zijn die me het meest beïnvloeden, verhalen die nazinderen in mijn hoofd. Ik denk dan aan mensen als John Irving, Cormac Mc Carthy en Roald Dahl.
Welk boek uit je kindertijd heeft het meeste indruk gemaakt?:
Naast vele anderen ... Kruistocht in spijkerbroek.
Wat is jouw favoriete voorleesboek?:
Ik heb ontzettend veel plezier gehad aan het voorlezen van Orla de Kikkerslikker.
Welk boek las je onlangs?:
Te veel geluk van Alice Munro
