Krijgt kinder- en jeugdliteratuur genoeg aandacht in Vlaanderen?:
Nee :-).
Mààr als meter van de Jeugdboekenmaand heb ik als geen ander gevoeld hoe het kinderboek lang niet dood is!
De literatuur voor volwassenen krijgt zoveel meer aandacht. Algemeen geweten. Toen ik kinderboekenreporter was voor de VRT voor het voormalige cobra.be kon er nog wel wat. Maar ook dat is nu weg. Tegelijk kennen we ook een prachtig aanbod kinderboeken, meer dan ooit in de geschiedenis. Zeuren levert niks op. Wel spannende boeken maken en lezen en zorgen dat er iets rond gebeurt.
Is het schrijven en illustreren voor kinderen geëvolueerd sinds je bent begonnen? Wat heb je de laatste jaren zien veranderen?:
Het aanbod is gi-gan-tisch. Er zijn talloze illustratoren van heel hoog niveau in ons taalgebied. Ik vind veel kinderboeken wel een beetje keurig en braaf, eerlijk gezegd. Dat zal met de tijdsgeest te maken hebben. Als ik de boeken van Guus Kuijer lees of Astrid Lindgren, dan denk ik toch wow, wat gedurfd was me dat. Dat mis ik nu. Mààr er zijn altijd uitzonderingen als Bibi Dumon Tak of Bette Westera. Die kan je moeilijk verwijten dat ze nette keurige brave boekjes maken. Zij (en nog een aantal anderen gelukkig) knallen erop los!
Sta je er bewust bij stil dat tekeningen of verhalen de blik van een kind kunnen verruimen?:
Nee, totaal niet. Ik geef mijn eigen interesse door en àls dat de blik van een kind verruimd is dat vooral een groot cadeau, maar niet iets waar ikzelf naartoe werk. Dan wordt het doordacht en denk ik dat je de bal mis slaat.
Heb je bewust gekozen om voor kinderen te schrijven of tekenen of is dat eerder toevallig zo gekomen?:
Sinds jaar en dag is jeugdliteratuur een grote passie. Heel veel jaren geleden schreef ik twee kinderboeken maar ik bleef op m’n honger zitten. Er miste iets, dat was de combinatie met zelf illustreren. Het heeft vele jaren en omwegen geduurd eer dat ervan gekomen is.
Ik denk er vooral niet teveel over na dat het dan uiteindelijk voor kinderen is. Alles begint voor mij vanuit interesse en passie en toevallig blijkt dat het dan in eerste instantie kinderen zijn die zich aangesproken voelen. Voor de krant voor volwassenen schrijven en illustreren vind ik ook heel tof. Dat mag ik nu gaan doen ook en dat kan prima samen bestaan.
Bekijk je je eigen werk vaak en kun je daar van genieten of zie je alleen wat beter kan?:
Ik kan zeker genieten van de boeken die ik gemaakt heb en daar erg trots op zijn. Gewoon al het feit dat ze er überhaupt zijn, vind ik al heel wat. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet zie waar er groeimarge is. Voor mij hoeft het allemaal niet perfect te zijn, als de pret die ik zelf aan het maken gehad overgebracht is, vind ik dat al heel wat. En die is héél groot. Dat primeert voor mij boven perfectie.
Hoe zou je je eigen werk omschrijven? Wat is het meest kenmerkend voor jouw stijl?:
Ik lees wel eens het woord ‘experiment’ als commentaar of origineel in vorm. Dank voor die complimenten maar zo voelt het totaal niet aan voor mezelf. Ik doe gewoon wat ik doe: vertellen over een onderwerp waar ik helemaal door gepassioneerd ben en dan ga ik dat vertellen zoals ik er al die maanden van het maakproces aan de mensen om me heen over vertel: moet je dit weten en oh ook nog dat… Het is een heel natuurlijk proces waarin tekst en illustratie absoluut niet zonder mekaar kunnen. In mijn hoofd en op papier worden die twee heel organisch door mekaar gevlochten.
De twee boeken die ik recent maakte vallen onder non-fictie maar dat is zo’n saaie term dat je alle zin om te lezen ermee plat slaat. Dus ik noem het nu documentaire kinderboeken, dat staat sjiek.
Heb je bepaalde rituelen voor je start met werken?:
Twee kopjes koffie maar bij dat tweede ben ik al bezig.
Werk je met een vaste structuur of laat je je leiden door inspiratie?:
De flow van het moment. Ik heb geen enkel talent voor structuur.
Ben je iemand van vele stappen en kladversies of balt je concentratie zich samen tot alles er in één keer uit komt?:
Absoluut dat laatste maar dan is er wel maanden inleven en voorbereiding aan vooraf gegaan.
Niets lukt wat je ook probeert...wat doe je met zo’n verloren dag?:
Zagen en naar mijn moeder bellen en dan ook tegen haar zagen.
Laat je je voor het creëren inspireren door andere bronnen (muziek, boeken, internet, kunst, tijdschriften..):
Tuurlijk! Instagram is bijvoorbeeld een zalige manier om beeldende makers te ontdekken. Een hele Russische scene aan illustratoren bijvoorbeeld. Hopelijk is die dekselse oorlog gauw voorbij want dan wil ik een paar van hen wel eens ontmoeten/naar exposities gaan in Moskou. Victoria Semykina bijvoorbeeld, schitterend werk.
Welk boek uit je kindertijd heeft het meeste indruk gemaakt?:
Ik denk dat ik bijna de hele reeks van Averbode gelezen heb. 'Geen meiden aan boord' van Johan Ballegeer is wellicht topfavoriet.
Wat is jouw favoriete voorleesboek?:
'Meneer Ratti' van Mensje Van Keulen.
Welk boek las je onlangs?:
'Afhankelijkheidsverklaring' van Rebekka De Wit – wat kan zij schrijven zeg.
'De Pool', het laatste boek van John Coetzee.
Ik ben erg benieuwd naar het debuut van Nele Van den Broeck.
Wie zijn je favoriete tekenaars en/of schrijvers:
Jockum Nordström. Martijn van der Linden. Maira Kalman. Chimamanda Ngozi Adichie. Charlotte Salomon. Randall Casaer. Wendy McNaughton. Mark Janssen. John Coetzee. Albert Camus. Mamma Andersson. Tove Janssons Zomerboek: nobelprijsniveau. Dave Eggers. Bette Westera. De miniaturen van Siska Vastesaeger. Quentin Blake. Toulouse-Lautrec. Etc.
