Afgaand op de kaft, zou je denken dat dit boek zo’n typisch meidenboek is: tieners die graag gaan shoppen, veel giechelen en lachen, schoolperikelen hebben enzovoort enzoverder. Niks is echter minder waar.
Kim, de ik-figuur, vormt samen met vijf andere meisjes een hechte vriendengroep. Hun hele wereld staat echter op zijn kop als de moeder van Wendy aan de ziekte van Pick blijkt te lijden, een vorm van dementie die op relatief jonge leeftijd ontstaat. Om hun vriendschap te behouden, besluiten de meisjes om Vera, Wendy’s moeder, deel uit te laten maken van hun groepje.
Ogenschijnlijk luchtig laat de auteur Kim beschrijven wat ze meemaken met Vera; hoeveel plezier ze beleven, maar ook hoe de ziekte voortraast en zorgt voor een snelle aftakeling. Wanneer Vera op een bepaald moment wegloopt van huis, is de tijd gekomen om haar op te laten nemen in een verpleegtehuis, waar ze enkele jaren later zal overlijden.
Kim maakt een sprongetje van drie jaar in de tijd, tussen de opname en het overlijden, en laat zo zien hoe de hechte vriendschap toch wat verwaterde, wat het overlijden van Vera betekent en hoe die situatie hun leven heeft beïnvloed. Daar slaat de auteur wat mij betreft de bal een beetje mis: de vertelstem van Kim klinkt wel zeer volwassen in bepaalde passages.
Soms is het boek grappig, vaak aangrijpend en schrijnend, maar door de juiste toon die de auteur aanslaat, blijft het geheel vlot leesbaar, geeft het goede informatie over deze vreselijke ziekte en is het bovenal een boek over vriendschap en liefde voor elkaar.
Alleen jammer van de kaft die een luchtig niemendalletje suggereert – of was dat net de bedoeling? – en waarvan ik de foto’s niet meteen aan het verhaal kan koppelen. Dit pakkende boek verdient beter.