Dit prentenboek geeft zes tips om te achterhalen of oma en opa vampiers zijn. Valt hun gebit ‘s nachts uit hun mond? Kunnen ze heel goed ruiken? Veranderen ze soms in een uil, wolf of vleermuis? Houden ze niet van knoflook? Blijven ze liever uit de zon? Doen ze overdag een dutje omdat ze beter zien wanneer het donker is? De kans dat je grootouders vampiers zijn, is vrij klein, maar laat je toch niet beetnemen!

Het opzet is best grappig: vertrekken van kenmerken van oude mensen en je daarbij afvragen of die niet wijzen op het gedrag van een vampier. Maar wat een zooitje is er van dit boek gemaakt. Sommige tips vertrekken vanuit iets mogelijk herkenbaars, zoals een dutje doen overdag, maar slaan dan om in de afwezigheid van een spiegelbeeld en een schaduw. De tekst springt daarbij van de hak op de tak en maakt het geheel vrij onverstaanbaar en moeilijk voor te lezen: “Oma en opa vampier hebben geen spiegelbeeld. Ze hebben zelfs geen schaduw. Het lijkt erop dat hier altijd vampieren(sic) hebben rondgehangen. Ze zijn zo supersnel dat je hen soms niet eens ziet bewegen!” Bovendien moet je als kleuter al weten welke kenmerken aan vampiers toegeschreven worden om de humor van dit boek te begrijpen. Wellicht vinden sommigen de illustraties nog wel grappig, mijn stijl is het niet.