Ben jij ook zo'n uitsteller? Zo iemand die bij het gaan van de wekker liever nog even omdraait, dan meteen de dag te beginnen? Te laat, te laat, steeds weer te laat? Dan ben jij misschien een beetje zoals Beer. Beer komt elke dag te laat, altijd en overal. Zo komt Beer de hele tijd de problemen in. Maar wat blijkt: Beer kan gewoon niet kloklezen! Eens Beer dat onder de knie krijgt, kan hij ook zijn tijd beter inplannen. Dan wordt zijn motto: "Hou goed je agenda bij en je hebt meer uren vrij". Vol, voller, volst: Beer plant zijn agenda he-le-maal vol! Van hier naar daar, Beer heeft altijd wel iets te doen. Als dat maar goed komt...

Hoera! Het schrijversduo Jolivet-Fromental heeft er een nieuw voorleesboek bij! Deze keer kozen ze voor het thema "tijd": laatkomen, kloklezen, plannings en... burn-out. Moeilijke thema's voor kinderen? Niets van! Jolivet en Fromental kozen voor humor en hilariteit in de vorm van een oranje Beer. Van de ene absurditeit val je in de andere, maar eigenlijk is het gedrag van Beer heel herkenbaar voor onze altijd-druk-druk-drukke tijden. Het is zoiets waar we allemaal op onze eigen manier mee omgaan.

De illustraties geven het verhaal duidelijkheid: niet enkel sluiten ze goed aan bij de tekst inhoudelijk gesproken, ze volgen ook de sfeer van het verhaal. Rustige tekeningen wanneer Beer een rustpauze neemt, een overvolle bladschikking wanneer alles veel wordt om nog rond te krijgen. Dit boek is werkelijk een schoolvoorbeeld hoe illustraties sfeerscheppend kunnen zijn, zonder het verhaal tot in het oneindige uit te beelden. De keuze om, naast zwart, slechts met drie kleuren te werken (oranje, geel en blauw) geeft het boek een mooi gestroomlijnd geheel; het spelen met (de af- en aanwezigheid van) diezelfde kleuren, geven goede handvaten voor lezers wat nu net de voor- of de achtergrond is. 

Extra credits zijn op zijn plaats voor de vertaalster, Sylvia Vanden Heede: een tekst op rijm vertalen (uit het Frans) zonder dat die heel geforceerd overkomt, is een moeilijke taak, maar dat is hier goed gelukt: de rijm volgt niet telkens het normale rijmschema, maar maakt gebruik van afwisselend eens binnenrijm, omarmende rijm, limerick-structuren e.d., waardoor de teksten leesbaar blijven, en soms zelfs goed gevonden.

Het eindresultaat is feelgood in een knuffelbaar berenjasje: degelijk, humoristisch én met een boodschap. Al is die boodschap soms misschien net te veel, net te uitgebreid; geregeld hol je iets teveel achter Beer aan zonder het karakter uit te diepen, en wil het verhaal teveel zeggen. Of is ook dat net een boodschap van de schrijvers: hebben we niet allemaal soms een "Wacht op mij"-gevoel?