Waar gaat Ollie naartoe?' is een prentenboek in de zuivere zin van het woord: het boek bevat geen tekst (met uitzondering van enkele opschriften), alleen illustraties. De prenten vullen een hele of een dubbele bladzijde, maar soms staan er ook meerdere tekeningetjes op een pagina, zodat het boek leest als een soort stripverhaal. De afbeeldingen zijn kleurrijk en zo duidelijk dat ze ook geen tekst behoeven. De sfeer is opgewekt en vrolijk. De titel ‘Waar gaat Ollie naartoe?’ gidst je doorheen het boek. We volgen Ollie van ‘s morgens vroeg tot ’s avonds laat. De illustraties vertellen het verhaal van een jarige vader die met zijn cadeau, een bakfiets, een uitstapje maakt. Dochtertje Ollie zit vooraan in de bak en zo rijden ze naar zee. Ze picknicken in de duinen. Ollie vindt een aangespoeld zeehondje, dat ze met de bakfiets weer naar zee brengen. Dan is het tijd om naar huis te gaan, want het wordt alweer donker en allebei zijn ze heel erg moe van de lange dag. Het geheel lijkt me te complex en te lang om kleuters dit boek zelf te laten ‘lezen’, al zal het na een paar samenleesbeurten wel al beter lukken. De verteller kan er vele verhalen bij verzinnen. Eerst is er de drukte op de ochtend van papa's verjaardag en de verrassing van de bakfiets als cadeau. Dan volgt een bijna eindeloze tocht met de bakfiets, weergegeven in paginavullende illustraties, waarin een heleboel kleine details zitten. Leuk om naar te kijken, om van alles te zoeken, te ontdekken en te benoemen. De jongste kleuters hebben daar wellicht meer belangstelling voor dan voor de plot op zich. Anderen zullen dan weer vertederd worden door het zielige zeehondje en blij zijn met het happy end. Het ‘avontuur’ met de zeehond brengt het gebeuren in een stroomversnelling; even komt er weer wat dynamiek in het verhaal, dat dan net zoals het begin in stripvorm is weergegeven. De stadsgezichten en de kustlijn zijn typisch Hollands van uitzicht, maar alvast dat laatste is fraaier dan wat wij in Vlaanderen gewend zijn.