Vos houdt duidelijk van lekker eten. Bij zijn aardappelpuree hoort een heerlijke gebraden vis. Hij vaart met zijn rubberbootje de zee op en vangt een vis. Op zee is er niets en zo kan je niet verdwalen. Doch, niets is minder waar: midden op zee ziet Vos het strand en het bos niet meer. Slimme Vos vindt nu de vis maar stom, hij weet niet hoe het nu verder moet. Is Vis wel echt zo stom?

Een prachtig verhaal, vol humor en vol spanning in heel eenvoudige taal verteld, mooi aangepast voor eerste lezertjes. Alleen al de kaft springt in het oog: hoe vos verbijsterd kijkt naar die lief ogende vis, met erboven de titel opgedeeld in die typische leeskaartjes. Beginnende lezertjes worden al bij het zien van de kaft nieuwsgierig geprikkeld om na de titel verder te lezen. De karaktertypering van beide dieren is hilarisch. Vos is sluw maar Vis is geduldig. Slaagt hij in zijn opzet om Vos om de tuin te leiden? Hoe Vis in het emmertje op de rubberboot zijn lot ondergaat is zò grappig uitgebeeld, zowel in beeld als taal. Mijn ogen traanden van plezier bij het voorlezen van de commentaren hoe listig kleine Vis handig Vos om de tuin leidt.

De illustraties zijn prachtig en krachtig, de hele interactie tussen Vos en Vis in het rubberbootje zit vol grappige vondsten. De illustraties zijn expressief en suggestief, met enkele krachtige penseellijnen en kleurschakeringen wordt de spanning perfect opgebouwd. Hoe bij Vos de angst groeit en Vis hem om de tuin leidt. Verder zit dit prentenboek vol verrassende woordspelingen, zoals een hond op zee? ... een Zeehond.

Alles is prachtig uitgedacht: de illustraties vol opgebouwde spanning, krachtige penseelstreken tegen een sobere achtergrond suggereren prefect de woelige zee, het verhaal met de spitsvondige woordspelingen doet je schateren.