Vierkant haalt elke dag een vierkante blok steen uit zijn grot. Hij duwt deze omhoog de heuvel op en daar stapelt hij ze op elkaar. Vierkant ziet dit als zijn taak. Wanneer Cirkel langskomt, vindt ze hem een genie, een heel ervaren beeldhouwer om zo een perfect blok in steen te kappen. Ze vindt dat het blok precies op Vierkant lijkt. Ze wil dat hij nu een van haar maakt. Vierkant gaat aan de slag maar hij verkrijgt alleen maar brokstukken. Terwijl het stortregent, blijft Vierkant maar pogingen doen. Het is hopeloos. In deze cirkel van brokstukken rondom hem, heeft zich een ruime plas gevormd. Als Cirkel toekomt, gaat ze naar het midden van het vijvertje en warempel: haar spiegelbeeld in het water is perfect, betoverend mooi.

Een heel stilistisch beeldend prentenboek waarin de soberheid in vorm en kleur opvalt. Ook de tekst drukt kernachtig het verhaal uit. Deze sobere harmonie vinden we terug in de mooie illustraties waarin de prachtige schakeringen van donkere tinten, bruin en grijs met hier en daar een toets transparant blauw, en de perfect gevormde composities, een sfeer van stille schoonheid scheppen.