Varken wil graag de wijde wereld in en vraagt zijn goede vriendin Muis om met hem mee te gaan. Muis blijft echter liever thuis. Ze ziet haar vriend verdwijnen in de verte, tot hij almaar kleiner wordt en tenslotte helemaal verdwijnt. Muis doet de dingen die ze anders doet, ze eet, zorgt voor haar tuin en gaat slapen maar niets is nog hetzelfde. Elke dag opnieuw mist ze Varken een klein beetje meer tot het zelfs echt pijn begint te doen. Haar buik doet pijn, ze heeft niet zo veel zin meer om te eten en denkt de hele dag door hoe erg ze haar vriend mist. Tot ze aan de horizon een stipje ziet verschijnen, een kleine vlek die almaar groter wordt ... tot Varken helemaal opnieuw voor haar neus staat. Het weerzien is warm en hartelijk en doet beiden veel deugd. Liggend in een grasveld vol met vergeet-mij-nietjes koesteren ze hun vriendschap en samenzijn.
De opvolger van 'Voor jou' is erg eenvoudig in zijn opzet, waarbij het thema 'gemis' centraal staat. Het verhaal voelt warm aan alsof je als lezer zelf ervaart hoe groot een gemis kan zijn. Het obligate happy end is vertederend, waarna het boek met een zucht van opluchting dicht kan.
De tekeningen zijn eenvoudig en sober met veel stempeltjes en sjablonen, even vertederend en liefelijk als het verhaal. Een prettig boek over hoe het voelt om alleen te zijn.