Dit is alweer deel 5 in de reeks over het Dolfijnenkind. Na een enorme storm wordt Long Island bedreigd door reusachtige velden blaaswier uit de Sargassozee. Over deze zee hangt al eeuwen een waas van geheimzinngheid. Er vinden immers heel wat onverklaarbare verdwijningen van schepen en vliegtuigen plaats. Vlak daarna doen er zich op en rond het eiland steeds meer vreemde verschijnselen voor: Marijn ziet een zeilschip in de kolkende golven verdwijnen, wat doen indianen in de grot die meneer Wagner ontdekt heeft, enz. En wie is de geheimzinnige eigenaar van het grote domein waar gewapende mannen de toegang verbieden ? Gelukkig leidt de nuchtere kijk van Ben Janssen, gecombineerd met de speciale gaven van Marijn, Talitha en Derby, de dolfijn, tot een 'spannende' ontknoping. Dit is een klassiek avonturenverhaal, dat appelleert aan de geheimzinnige waas die rond de Bermudadriehoek hangt. Zoals altijd krijgen de slechteriken hun verdiende loon in een spectaculaire finale, waaruit Marijn – en zijdelings ook Talitha en Derby – als echte helden op de valreep aan allerlei gevaren ontsnappen. Het gegeven dat beide jongeren met dolfijnen en walvissen kunnen communiceren en ook als enigen ‘beelden uit het verleden’ kunnen zien, geeft het boek een ietwat mysterieus en aantrekkelijk cachet. Bovendien lossen Marijn en Talitha quasi het geheim van de geheimzinnige verdwijningen in de Bermudadriehoek op! Jongeren lusten wel pap van dit soort verhalen: snel, goed en boeiend geschreven, een spannende plot met snelle actiewisselingen, hier en daar wat mysterie, veel avontuur en weinig diepgang. Je moet vooral niet te veel nadenken, alles wordt je op een schoteltje gebracht. Bovendien is de realiteit ver weg, maar daar maalt dit soort boeken niet om. M.a.w. dit soort verhalen belooft een leuk namiddagje leesplezier zonder veel inspanning. Meer zit er niet in.