Julia is een piraat-in-opleiding op een aan lager wal geraakt piratenschip. De kapitein van 'De Schurftige Rat' wil geen tandenborstels op zijn schip. Als hij er ééntje vindt, wordt hij heel boos en vraagt van wie de tandenborstel is. Julia is de enige die haar tanden poetst. De kapitein gooit hem overboord en als straf moet Julia honing eten ... Gelukkig heeft ze nog een tandenborstel in reserve. Op een nacht let piraat Stinkende Paultje niet op en ze komen in de Gruwelnevel terecht ... Daar leeft het zeemonster. Hij opent zijn gulzige muil om Dikkie Petersen te verslinden, maar houdt zich in als hij de mooie witte tanden van Julia ziet. Als hij te weten komt dat je zo'n mooie witte tanden krijgt door ze te poetsen, wil hij graag een tandenborstel in ruil voor een schatkist ... Een prentenboek met een duidelijke boodschap! Een klein meisje dat trouw tanden poetst als leerling-piraat en het contrast met de overige bemanningsleden die het met de hygiëne niet zo nauw nemen, zou voor de nodige humor moeten zorgen. Het verhaal is echter nogal vlak en weinig verrassend, net als de fletse aquareltekeningen. Dat het vooral om de boodschap te doen is, blijkt ten overvloede uit de twee laatste pagina's met tips 'Prima tandenpoetsen zo doe je dat!'