Lor zit al jaren opgesloten in de meest beruchte Nostraza gevangenis van Aurora. Ze is op zoek naar een manier om haar vrijheid terug te winnen. Het leven in Nostraza is immers mensonterend. Iedereen vecht voor z'n eigen leven. Er heerst honger, er is geen hygiëne en er is misbruik. Lor is een impulsief meisje en zet vaak een grote mond op. Haar broer en zus zijn haar grootste bezit en kunnen haar keer op keer kalmeren zodat ze een zware straf telkens ontloopt. Wanneer ze na een incident toch wordt gestraft en twee weken in de Put terecht komt, zal het bijna onmogelijk worden om dat te overleven. De Put ligt immers in het Ondoordringbare bos dat Nostraza omringt, Het Niets. Maar Lor wordt bevrijd door onbekenden en komt terecht in het luxe paleis van de rivaliserende Zonnekoning Atlas. Daar wordt ze één van de tien vrouwen die strijden om de hand van koning Atlas. Enkel de winnende vrouw zal de competitie overleven. Daarom zal Lor er alles aan doen om de Selectie te winnen en op die manier wraak te nemen. Maar ook de andere kandidates hebben alles opgegeven om koningin te worden. Ze proberen Lor uit te schakelen. Ook Nadir, de zoon van de Aurorakoning heeft het op Lor gemunt.

Dit is een tweede, korte verhaallijn die het verhaal van de selectie regelmatig onderbreekt. Lor is niet zomaar een willekeurig meisje. Ze is een koppige, eerder naïeve maar koppige doorzetter met een sterk karakter. Ze probeert Atlas voor zich te winnen. Hier wordt veel aandacht aan besteed. Atlas is een knappe jongeman en verovert de harten van bijna alle tien de kandidates. Van bij het begin word je meegesleept in dit verhaal. Het komt traag op gang. Toch voel je een zekere spanning die je verder doet lezen. Het is geschreven in de ik-persoon, vanuit het perspectief van Lor, en dat maakt dat je als lezer heel betrokken bent. Lor is immers een indringster tussen alle andere kandidates. Dat zorgt voor spannende scènes. Het is een mix tussen spanning, avontuur en romantiek. Het boek leest vlot mede dankzij het beperkt aantal personages. De plot is wel redelijk voorspelbaar. De liefdesscènes worden heel uitvoerig beschreven. Soms is er sprake van misbruik. Er komt ook redelijk wat geweld voor. Dat, samen met het toch wel straffe taalgebruik –dat wel past bij het karakter van Lor–, maakt dat dit boek eerder voor oudere lezers is bestemd. Vele vragen blijven tot op het einde onbeantwoord. Het einde is ook al een verwijzing naar het volgende deel. Ik ben echter niet echt fan van dit fantasygenre.