Dit boek zal een van de eerste science fiction boeken zijn die geschreven is in het Nederlands. Dat was in 1969. Nu dit boek in 2018 opnieuw wordt uitgegeven excuseert de schrijfster zich omwille van haar gekke gedachten over Venus. Zij heeft in haar boek namelijk een heel andere Venus geschapen dan die we tegenwoordig kennen. Toch stoort dit zeker niet. Integendeel, ik vind het boek actueler dan ooit nu we zo goed als midden in een vluchtelingencrisis zitten. Edu verlaat immers de heel erg veilige koepel om wezens met een andere cultuur te leren kennen. Hoewel ik als lezer ook erg benieuwd was naar de cultuur van Venus, moest ik wat op mijn honger blijven zitten. Venus wordt wel beschreven en de Afroini (venusbewoners) komen wat vertellen. Maar meer dan dit, gaat het boek gaat over de gevoelswereld van Edu, die anders is als andere onderzoekers. Maar ook dit is een heel interessante invalshoek. Het is een topboek dat de tand des tijds helemaal overleeft