Toosje tollebrok is de jongste van drie kinderen in het gezin. Haar grootste missie is honkel Echtbert, de hond van haar grootmoeder, te ontmaskeren zodat iedereen ziet dat het niet meer is dan een ordinaire hond en niet een nonkel zoals hij nu door iedereen wordt behandeld. Toosje bedenkt een heus plan, krijgt tenslotte hulp van zowel zus als broer, en zoals je al kunt vermoeden verloopt dat plan niet helemaal volgens haar gedachten.  

Het plan over de ontmaskering van honkel Echtbert wordt verteld door Toosje zelf, in de ik-vorm, maar in een soort dagboekvorm, met veel aandacht voor alle hilarische details en belangrijke zaken geldend voor een fantasierijke achtjarige. Tess Thyssen gebruikt zeer eenvoudige taal, maar kan die in zo'n mooie zinnen gieten dat je vaak rake beschrijvingen krijgt waar je even van moet grinniken (bijvoorbeeld "Dan kijkt Si een moment lang naar de grond, ze sluit haar ogen ik zie haar zoeken. Wie heeft er wapens nodig als je zo'n scherpe tong hebt als Si?"). Ze weet gevoelens ook mooi te verwoorden zodat ze herkenbaar overkomen en kinderen een voorbeeld krijgen hoe ze hun gevoelens onder woorden kunnen brengen (bijvoorbeeld "In heel mijn buik, mijn achillespees, mijn kuiten, mijn ellebogen en zelfs in de lelletjes van mijn oren, overal voel ik dat hét plan is geboren. Een grote glimlach duwt gelukskuiltjes in mijn wangen en vanuit mijn buik stijgt een forse bel fierheid op. De bel vult mijn borstkas en trekt mijn schouders naar achteren.")

Humor is nooit ver weg en vormt de rode draad van het verhaal. Een leuk gegeven is het feit dat het boek in blauw gedrukt is. Dat geeft het boek meteen een andere sfeer mee, die verder wordt gezet met de illustraties die heerlijk authentiek zijn en afgestemd op de leefwereld van lagere schoolkinderen. Ook daar is het humor die de boventoon voert en zijn het de details die het leuk maken. 

Zowel als voorleesboek als voor zelfstandige lezers zal het veel kinderen heel wat plezier bezorgen.