Sterallures

Lola - eigenlijk heet ze Mary Elizabeth Cep - is een echte ‘Drama Queen’. Ze houdt er in elk geval van in het middelpunt van de belangstelling te staan. Maar dat blijkt niet zo eenvoudig als ze met haar moeder en halfzusjes van New York naar een klein stadje verhuist. De sterallures die ze zichzelf heeft aangemeten, worden in haar nieuwe school niet echt geapprecieerd en al zeker niet door Carla Santini, die elk jaar de hoofdrol heeft in het schooltoneelstuk. Totdat Lola op het toneel verscheen, was Carla gewend altijd alles precies te krijgen zoals ze dat wilde. De rest kun je wel raden, want Carla zint op wraak en ze is net ietsje gemener dan Lola… Het verhaal is geschreven in de ikpersoon en de lezer wordt meegevoerd in het ietwat bekrompen leef- en gedachtewereldje van Lola. Deze pretentieuze hoofdfiguur weet niet echt te boeien door het al snel herkenbare patroon en de vele herhalingen. Zeuren over vanalles-en-nog-wat lijkt haar motto te zijn, ze is nooit tevreden en dramt maar door over Carla Santini. Beide meisjes lusten elkaar rauw en maken elkaar het leven zuur, hoewel ze beiden uit hetzelfde hout gesneden zijn. Liegen lijkt een positieve karaktertrek, in elk geval kom je er voor elk probleem wel mee weg. Gelukkig ziet Lola op het einde in dat het niet belangrijk is om steeds in het middelpunt van de belangstelling te staan, als je maar weet wat je eigen waarden zijn. Ze probeert zich ook minder druk te maken over de situatie met Carla. Een vlot lezend boek met een vreselijk truttige cover en een ontzettend stereotiep verhaal, dat veel weg heeft van een Amerikaanse tienerfilm van dertien-in-het-dozijn. Het boek werd dan ook verfilmd door Disney Enterprises als 'Confessions of a Teenage Drama Queen'.