Deze roman begint sterk. Jace, zestien jaar, rijdt met een stukgeslagen gezicht negentien uur quasi non-stop van Chicago naar Albuquerque in New Mexico. Hij staat voor de flat van zijn broer Christian, 22 jaar, die hij al vijf jaar niet meer gezien heeft. Jace weet dat hij over bepaalde feiten niet kan spreken en beseft dat het liegen nu begint. De eerste vraag die Christian hem stelt is: "Heeft hij haar vermoord?" 'Hij', dat is hun vader, een bekend rechter in Chicago. De broers groeiden op met de brutaliteiten van hun vader, voornamelijk gericht tegen hun moeder en tegen Christian, die heel dikwijls de aandacht van zijn vader op zichzelf richtte om zijn moeder te ontzien. Vijf jaar geleden vertrok Christian noodgedwongen om nooit meer terug te keren. De broers kunnen niet met elkaar communiceren en ze hebben het helemaal moeilijk om over wat er thuis gebeurde te praten. Christian stelt Jace twee voorwaarden om te blijven. Eén: jij stelt mij geen vragen en ik jou niet. En twee: er wordt niet naar huis gebeld met het vaste telefoontoestel. Jace nam zijn moeder in bescherming na het vertrek van Christian. Na de laatste gewelddadige confrontatie, gooide zijn vader ook hem buiten met dit dreigement: "Als jij terugkomt, vermoord ik haar". Jace weet dat hij ook onderhevig is aan ongecontroleerde woedeaanvallen en hij is er bang voor. Vlak voor zijn vertrek takelde hij zijn vriendin lelijk toe. Iets wat hij niet aan zijn broer durft te vertellen, want ze zijn allebei als de dood dat ze op hun vader zouden kunnen lijken. Mirriam, de vriendin van Christian, noemt Jace een beschadigde jongere en toont heel veel begrip. Ze vermoedt wel iets maar Christian heeft tot nog toe geweigerd om er over te praten. Ze slaagt er wel in het vertrouwen van Jace te winnen. Jace durft geen nieuwe relatie te beginnen uit angst voor zijn woedeaanvallen. Hij vraagt aan zijn ogenschijnlijk altijd kalme broer hoe hij rustig kan blijven. Hardlopen, zegt die en dat doen de broers af en toe samen. Moeder beloofde Jace dat ze hem met Thanksgiving achterna zou reizen. De broers tellen de dagen af. Maar naarmate de dag nadert, gaan ze meer en meer twijfelen of hun moeder de stap wel zal zetten. Ze rijden naar Chicago om haar te halen maar moeder kan/wil de stap niet zetten. Zwaar ontgoocheld keren de jongens terug. Bijna komt het tot een breuk tussen hen als Jace vertelt wat hij met zijn vriendin gedaan heeft. Hetzelfde gedrag vertonen als hun vader, dat is een breekpunt voor Christian. Gelukkig is er Mirriam die de zaak ontmijnt. Aan het eind hebben de broers de twee regels afgeschaft. Ze slagen erin om met elkaar over hun gevoelens te praten. Samen trainen ze voor de marathon van Boston. Ze zijn niet meer bang voor een mogelijke confrontatie met hun vader. Dit is een boek dat je naar de keel grijpt. Zelden zag ik huiselijk geweld en de gevolgen ervan zo hard en duidelijk beschreven. De dader zorgt er wel voor dat de buitenwereld zo weinig mogelijk merkt en als er iets naar buiten dreigt de komen, verhuist hij. Moeder gedraagt zich onderdanig en lijkt onlosmakelijk verbonden met haar beul. Ze is ook afhankelijk, want hij brengt het geld in huis. De kinderen voelen zich verantwoordelijk voor het slachtoffer en soms ook voor de woedeaanvallen van de vader. Een boek om niet snel te vergeten.