Voor de vijfde keer al gunt Georgia ons een blik in haar dagboek. Dit keer beslaat het twee maanden. Ze heeft het nu wel gezien met jongens : Robbie is officieel haar vriendje, maar hij is ook naar Kiwiland vertrokken en heeft haar hart meegenomen. Tot overmaat van ramp laat hij niets van zich horen. Alle anderen die rond haar hangen, dat zijn in haar ogen allemaal sukkelige types. En Jas heeft enkel oog voor Tom! Maar dan verschijnt Massimo in beeld, de nieuwe Italiaans-Amerikaanse zanger van de StiffDylans. En samen met andere kapers op de kust, verschijnt ook een roze wolk. Georgia verliest zich weer in haar schaterlachwekkende overdrijvingen, de stijl waarin ze nu al vijf boeken lang haar dagdagelijkse irritaties en frustraties van zich af schrijft. Haar dagboeken vult ze consequent aan, meestal meerdere keren per dag, zodat je de wisselende stemmingen en de vaak hilarische situaties op de voet kan volgen. Ondanks al haar goede bedoelingen, loopt het ook vaak mis, maar ook die toestanden weet ze met haar ijzersterke goede humeur te verwerken. Ter gelegenheid van dit vijfde boek werd de hele reeks in een nieuw jasje gestoken: een extreme make-over, noemt Gottmer het. Extreme in elk geval, maar m.i. helemaal niet geslaagd. Een energieke meid als Georgia associeer ik niet met klef roze. Maar dat is bijzaak. Deze dagboeken zijn en blijven schitterende (jongeren)lectuur. Je wordt hier vanzelf goedgezind van. Binnen zijn genre zijn deze boeken moeilijk te overtreffen.