Wanneer Opa thuiskomt van een reis over de grote oceaan, ontdekt hij een schildpadje in zijn bagage. Hij geeft het aan zijn kleinzoon voor diens vijfde verjaardag. Die groeit op met het dier, dat alsmaar meer plaats inneemt. Zoveel plaats, dat hij zich genoodzaakt ziet de schildpad onder te brengen bij een oom in het geboorteland van zijn opa. Wanneer die oom sterft, keert hij terug met de schildpad maar ook met het meisje op wie hij intussen verliefd is geworden.

Dat verhaal vertelt het hoofdpersonage aan zijn eigen kleinzoon, waarbij hij hem op zijn beurt een schildpadje cadeau doet voor zijn vijfde verjaardag. En zo is de cirkel rond. De levensloop van opa is met heel veel liefde en warmte verteld. Behalve de bijzondere vriendschap met Schildpad komt ook eenzaamheid aan bod, wanneer ze van elkaar gescheiden zijn. Maar ook verdriet om de dood van oma. En onbegrip voor wie afwijkt van de norm. Hardvochtig als kinderen onder elkaar kunnen zijn, tekenen klasgenoten met krijt een hok op de speelplaats om opa en Schildpad gevangen te zetten en roepen hen toe dat ze in een dierentuin thuishoren. De zeer sfeervolle illustraties verlenen daarbij extra kracht aan de sobere, uitgepuurde en eenvoudige tekst. Zo evolueren de kleuren steeds mee met de gevoelens: de felle kleuren op het voetbalveld waar alle kinderen samentroepen om Schildpad te zien, tegenover de grijsblauwe leegte wanneer opa treurt om Schildpad die hij noodgedwongen bij zijn oom heeft moeten achterlaten. Ook geven de illustraties extra informatie, bijvoorbeeld waar de verbreding van de voordeur wel heel duidelijk maakt dat Schildpad te veel ruimte inneemt en bergen sla vraagt, en de ouders met schildpadmotief op rok of debardeur wel vergroeid lijken met het bijzondere huisdier van hun zoon.

Een heerlijk poëtisch boek, om samen met je (klein)kind de tijd voor te nemen, en aan te vullen met eigen verhalen over vriendschap, eenzaamheid, liefde en dood.