Af en toe denk je dat ze niet meer verschijnen, maar dan is het helaas toch weer zo laat: een prentenboek dat totaal geen toegevoegde waarde heeft. ‘Sammie het sokkenmonster wil naar de maan’ hoort effectief in die categorie thuis.
Geen idee wat een sokkenmonster is - het wordt ook nergens geduid, Sammie en papa lijken overigens meer op een soort beer - maar Sammie is er dus eentje en hij wil naar de maan. Papa sokkenmonster geeft als les mee dat je alles kan bereiken wat je wilt en Sammie doet war halfslachtige pogingen om naar de maan te gaan. Dat hij daarbij advies vraagt aan de koe die over de maan sprong, zal onze kleuters niets zeggen, want dat komt uit een Engels rijmpje.
Om een al kort verhaal nog wat korter te maken; plots lukt het hem om naar de maan te gaan met een raket, staande op de maan wat te dansen en terug te keren met sterren voor iedereen op de aardbol.
De boodschap van dit verhaal? Dat dromen waarheid worden als je dat maar hard genoeg wilt? Flauw moralisme dan toch, bovendien fantasieloos gebracht. En waarom het hoofdpersonage een onbestemd sokkenmonster moet zijn, is compleet onduidelijk. Monsterlijk oogt het wezentje totaal niet, al is dit boek wel een heuse draak ...