Rumpel is beschaamd over zichzelf: hij heeft vijf scheve tandjes, is knalgroen, en heeft drie haren op z'n kop. En z'n voeten zijn niet even groot! Omdat hij weet dat iedereen bang van hem zou zijn, leeft hij helemaal alleen in een regenafvoerput. Of niet helemaal alleen: van enkele snoepjes en restjes afval heeft hij een vriendje tegen de muur 'geplakt'. Maar die praat nooit terug. Soms, heel soms, schuilt Rumpel onder een bananenschil, en dan durft hij uit zijn regenput te komen. Als hij dan stokstijf blijft zitten, kan niemand hem herkennen. 
Rumpel verheugt zich echter op de grote dag van de jaarlijkse pannenkoekenparade. Dan kan hij –vanonder zijn bananenschil weliswaar– weer even buiten genieten! Maar ohjee... Wanneer de grote dag aanbreekt, blijkt er geen bananenschil in de vuilnisbak te vinden. Hoe gaat hij nu de parade kunnen volgen?

Dit simplistisch getekende boek met hilarisch plot is tegelijk vrolijk en hartverwarmend. Rumpel ziet zichzelf als anders, maar uiteindelijk blijkt iedereen anders te zijn. Het duurt gewoon even voor hij het zelf inziet. De prenten lijken even knullig getekend als het karakter van het personage zelf, waardoor je snel vertederd wordt door de kleine Rumpel. De luchtige bladspiegel, de weinige woorden en zachte kleuren in de vrije pentekeningen maken het allemaal nog lichtvoetiger. De teksten zijn passend en bouwen mee op naar een redelijk filmische interpretatie van verhaalvertelling.

Wat me niet helemaal duidelijk is, is het beoogde doelpubliek: de droge humor lijkt me perfect aan te sluiten bij een jongpuberend publiek, maar daarvoor is het plot dan weer net te oppervlakkig. Voor jongere kinderen lijkt me het even hilarisch, maar om het zelf te lezen is het lettertype dan weer te vrij en springerig –moeilijk dus voor wie nog maar net aan het lezen is geslagen. Ik kan me echter indenken dat zelfs de beste lezers soms nood hebben aan iets luchtigers wat snel maar geestig wegleest, maar ook nieuwkomers of oudere kinderen die minder graag lezen zullen er hun gading in vinden.

Wie instinctief naar dit boekje grijpt, zal nooit teleurgesteld zijn: Rumpel weet ongetwijfeld een glimlach op je gezicht te toveren in dit belachelijk schattige verhaal.