Rollercoaster

Kaylee voelt zich lelijk en dom. Vooral in vergelijking met haar oudere zus Demi. Ze haat het dat ze steeds de afdankertjes van haar knappe zus moet dragen. Kaylee kan moeilijk volgen op school bij vraagstukken en Demi wil niet altijd uitleg geven. Ook de meester maakt nare opmerkingen. De jongens op school zijn enkel geïnteresseerd in haar ontluikende borstjes. Kaylee is immers sneller rijp dan de rest van de klas. Ze heeft amper vrienden. Bij het voordragen van een gedicht waar ze de hele avond op gestudeerd heeft, raakt ze in paniek en wordt ze opnieuw het mikpunt van spot. Wanneer ze bijna vijftien is, doet ze samen met een vriendin vakantiewerk in een taverne. Kaylee is heel onzeker en laat geregeld een dienblad vallen. Met haar verdiende centen gaat ze samen met haar vriendin naar de discotheek. Ze ontmoet er Sam, drinkt biertjes en geniet van de aandacht van de jongen. Na de vakantie verandert Kaylee van school. Ze wil kapster worden. Eindelijk voelt ze zich beter. Maar Kaylee gaat steeds meer uit, ook tijdens de week, en drinkt veel, te veel. Dan ontmoet ze Thierrry. Hij betekent alles voor haar. Ook hij is stapelverliefd. Maar Kaylee is zo bang dat hij op een bepaald moment zal inzien wie de echte Kaylee is (een lelijk, dom meisje) dat ze besluit hem nooit meer te zien. Het gaat van kwaad naar erger met haar. Ze verslindt jongens, de ene na de andere, ze bezat zich, ... Tot ze wordt opgenomen. Ook daar gaat het moeilijk, ze probeert zelfmoord te plegen, wordt weer beter, mag opnieuw naar huis, tot het weer te erg wordt. Het boek eindigt wanneer ze Thierry opnieuw ontmoet ... Dit boek leest als een trein. Maar daar blijft het ook bij. Zoals bij de meeste boeken van Dirk Bracke wordt ook hier een hedendaags thema behandeld. Het onderwerp 'borderline' is niet zo bekend. Het  komt nochtans voor bij jonge meisjes en wordt met dit verhaal heel concreet gemaakt. Bij jongeren valt dit soort boeken in de smaak. Het is verteld in de ik-persoon zodat je je enorm kan inleven in de persoon Kaylee. De bedscènes zijn wat mij betreft nogal vulgair beschreven. Dit had allemaal wat subtieler gekund.