Robbe

Robbe is het hoofdpersonage in deze young adult. Ondanks zijn jonge leeftijd draagt hij al een zware rugzak mee. Zijn tweelingzus is gestorven na een stom ongeluk. Op school wordt hij gepest. De broodjeszaak van zijn ouders gaat failliet en een beetje daarna gaan ze ook nog uit elkaar. Papa laat zijn gezin in de steek en mama grijpt naar de drank.

Robbe probeert de vaderrol op zich te nemen, maar dat wordt niet geapprecieerd.  Zus Kaat vindt dat Robbe zich alleen maar moeit en moet aan den lijve ondervinden dat ze toch nog wat te jong is voor de plannen die zij voor ogen heeft. Broer Stijn denkt vooral aan judo. Mama kan niet meer helder denken en verliest haar kinderen volledig uit het oog. Met Lisa, zijn overleden tweelingzus, heeft hij in gedachten nog wel contact. Het is zij die hem op de been houdt en hem blijft aanmoedigen. Dit gebeurt vooral met stukjes tekst uit hun lievelingsboek, Peter Pan. Hun conversaties staan cursief gedrukt.

Robbe voelt zich eenzaam. Zijn frustraties komen af en toe naar boven zodat hij enkele keren zijn zelfbeheersing verliest. Gelukkig is er vriendin Lore. Samen met de leraar Nederlands laat ze Robbe zijn acteertalent ontdekken. Het is ook Lore die Robbe inschrijft voor een auditie voor een nieuwe jeugdreeks op Ketnet.  Robbe krijgt één van de hoofdrollen. Even gaat alles hem voor de wind: hij is populair en de tv-wereld ligt volgens zijn manager aan zijn voeten. Heel snel ontdekt Robbe de keerzijde van de medaille en na enkele uitschuivers belandt hij weer met zijn voeten op de grond. Hij leert wie zijn echte vrienden zijn en wie hij beter kwijt dan rijk is.

Marc de Bel schreef dit boek samen met Ria Maes nadat hij eerst “Eerlijk met mezelf” van Aron Wade las. Aron had het in dit boek over de depressie die hij doormaakte. De auteurs baseerden zich op zijn persoonlijke verhaal, maar vulden het verhaal ook grotendeels met fictie aan.

Het is zeer zeker een aangrijpend boek. Het werd in een makkelijk begrijpbare taal geschreven en het leest als een trein. Na een sterk eerste deel, verminderde in de tweede helft van het verhaal de geloofwaardigheid voor mij.

De pijnlijke thuissituatie van Robbe wordt in de eerste helft zeer uitgebreid en pijnlijk realistisch beschreven. Het is bijna onmogelijk om niet met Robbe mee te voelen en niet stil te staan bij het feit dat er ook jongeren zijn in een niet te benijden thuissituatie.   

Vanaf het moment dat Robbe de rol in de jeugdserie krijgt, volgen de verschillende verhaallijnen elkaar veel sneller op. Te snel in vergelijking met de beschrijvingen van wat er zich allemaal thuis afspeelde. Ze worden ook oppervlakkiger. Wat Robbe meemaakt, lijkt me net wat te extravagant voor een 16-jarige hoofdrolspeler in een serie op Ketnet. In de laatste twee hoofdstukken worden de verhaallijnen net wat te snel afgehaspeld zodat de puzzel toch nog voor een groot deel in elkaar valt.