Elke keer als ik de tekeningen van Rintje bekijk, komt het woord ‘naïviteit' in me op. De tekeningen doen me aan de betere huis-, tuin- en keukenvlijt denken, maar misschien maakt dat net de charme van Rintje uit. Want Rintje is populair in Nederland, met een eigen website, een tv-serie en een film die eraan zit te komen. De huis-, tuin- en keukenvlijt rendeert trouwens, want vorig jaar won Sieb Posthuma het Gouden Penseel voor de mooiste illustraties - weliswaar niet bij een avontuur van Rintje. Denk nu niet dat ik de illustraties minderwaardig vind, verre van. Ik vind de tekeningen echt charmant, ze stralen een bepaald soort lievigheid uit. En stiekem zou ik ook zo willen kunnen tekenen ...
Die onbewuste naïviteit straalt ook af op de verhaaltjes, die twee tot vier pagina’s tellen en de avonturen vertellen van sympathieke Rintje, underdog - letterlijk en figuurlijk - Tobias en de ietwat ijdele Henriëtte. Ook al zijn het overduidelijk honden, toch doen ze dingen die kinderen ook plegen te doen: spelen, kerst vieren, hoelahoepen, naar school gaan enzovoort, enzoverder.
Het levert leuke en amusante (voorlees)verhaaltjes op, geïllustreerd met tekeningen die kinderen zeker zullen bekoren. Daar kunnen we best tevreden mee zijn.