Ridder Roderik en Ridder Roeland zijn buren én goede vrienden. Wat niet evident was in de middeleeuwen. Zelfs als de tijden veranderen en ze allebei armer worden blijft hun vrienschap bestaan. Op een dag groeit er een enorm grote bloem tussen beide kastelen in. 's Morgens richt de bloem zich naar het ene kasteel, ’s middags staat ze recht en in de namiddag leunt ze over naar het andere kasteel. Door de bloem komt het tot een regelrechte ruzie. De ridders worden er door hun resp. Vrouwen op uit gestuurd om de bloem naar hun kant te trekken. Dat betekent het einde van de bloem. Na een ijzige winter (letterlijk en figuurlijk) zorgen zeven uitgezaaide bloemen aan elke kant ervoor dat de koppels weer vrede sluiten. De prenten zijn fascinerend om naar te kijken. Ze zijn Teutoons, stijf getekend en ogen erg surrealistisch. Het verhaal is eigenlijk vrij zwak en de afloop weinig bevredigend: de personages doen immers zelf geen enkele moeite om het weer goed te maken.