Dit is het tweede boek over het duo Oscar en Rico. Oscar is klein, zwak en hoogbegaafd; Rico is groot, sterk en diepgegaafd. Je zou kunnen zeggen: de ene de hersenen, de andere de spieren. Alle twee zijn het beschadigde kinderen, ze komen uit gebroken gezinnen. Oscar woont bij zijn vader en Rico woont bij zijn mama. De mama van Rico werkt in een nachtclub en daar hoort hij soms over fluisteren. De vader van Oscar dropt zijn zoon voor een tijd bij Rico thuis en verdwijnt even. Warmte en gezelligheid vinden de jongens bij een oudere buurvrouw. Ze wonen in Berlijn. Dit boek gaat over de logeerpartij van dinsdag tot vrijdag, zoals Rico het in zijn dagboek beschrijft.
Nadat de twee een kidnapper van kinderen in het eerste boek ontmaskerden, menen ze ook in dit boek een misdaad te ontdekken waarbij Rico's mama betrokken is. Enkele namiddagen in de week gaat mama bingo spelen bij een bejaardenclub. Daar is altijd een handtas te winnen, die mama altijd wint. Met Oscar ontdekt Rico dat die handtassen niet van plastic zijn maar van echt slangen- of krokodillenleder. Rico vermoedt dat zijn mama gedwongen wordt om vals te spelen door de spelleidster. Overdag en een deel van de nacht spioneren de vrienden en zo ontmaskeren ze een handtassenzwendel.
Als er ook niet veel aandacht ging naar de persoonlijke problemen van beide jongens, dan zou dit een verhaaltje van niks zijn. Rico heeft namelijk ook de neiging om moeilijke woorden op een heel eigen manier te verklaren. Bijvoorbeeld: "puberteit: die komt door de hormonen, kleine chemische dingen die in je lichaam in het rond schieten en het veranderen. Jongens krijgen daarvan een nieuwe stem en een grotere piemel. Meisjes krijgen een grote boezem en een eigen gsm. Misschien ontstaan die scheuren en barsten als een hormoon er naast knalt." Het boek is niet alleen spannend, het is ook ontroerend en heel vaak humoristisch. Soms zijn er te veel goede invallen en oneliners en gaat de overdaad zoals vaak tegenstaan. Bovendien is de humor af en toe boven de hoofden van de kinderen. Zoals op p. 142: over Irina mama's vriendin: "Irina zegt altijd dat ze alleen trouwt met een stokoude multimiljonair met een pacemaker."
Na twee boeken zou ik uit een ander vaatje gaan tappen, als ik de auteur was.