Bas baalt. Iedereen op school heeft een huisdier, maar hij niet. Want hij woont in een flat, en daar kan dat niet, zegt mama. Gelukkig woont omama in een huis met een grote tuin. Als Bas bij haar op bezoek is, vindt hij onder een steen een heel lief beestje. Hij noemt het Fred, en neemt het overal mee, in een doos, onder een steen: ze gaan samen op de fiets, ze gaan zwemmen, Fred mag mee naar de speeltuin, ... Bas zorgt goed voor Fred. Mee naar huis mag hij echter niet. Bas wordt boos, maar omama houdt voet bij stuk. En als Bas weer thuis is, krijgt hij een kaartje: "Dag Bas, hoe gaat het met jou? Met mij gaat alles goed. Kom je gauw? Daaag. Je huisdier, Pissebed Fred." Een heerlijk boek om voor te lezen, om over te praten en - zoals we dat van Imme Dros gewend zijn - zonder belerende ondertoon. Het onderwerp is heel herkenbaar, want welk kind wil er nu geen huisdier. De korte zinnetjes zijn erg krachtig, lenen zich uitstekend tot voorlezen en sluiten nauw aan bij de leefwereld van een kleuter. De zoals altijd prachtige, vrij grof gepenseelde schilderijtjes van Harrie Geelen staan dicht bij het verhaal. Het door hem gebruikte kleurenpalet geeft Bas’ gemoedstoestand uitstekend weer. Alweer een pareltje. De tandem Dros-Geelen blijft smaken naar meer.