Is Mark een slecht opgevoed, onhandelbaar lastpak of gewoon maar avontuurlijk? In elk geval wordt hij naar Drakeneiland gestuurd. Op het van de buitenwereld afgesloten eiland bevindt zich een strafkolonie van kinderen. Er wonen geen volwassenen en de kinderen zijn erin geslaagd zichzelf te organiseren. Ze hebben elk een eigen taak en leven volgens strikte wetten. Een eenvoudig rechtssysteem zorgt ervoor dat die worden nageleefd. Mark wordt ‘spellier’ en heeft als taak spelen op te zetten. Hij heeft het in het begin niet gemakkelijk om zich aan te passen, maar na een tijdje begint hij te begrijpen hoe de vork in de steel zit en waarom iedereen zo zijn best doet om te mogen blijven - de ergste straf is om van het eiland gestuurd te worden. Met de hulp van enkele Drakeneilanders zet hij een groots drakenspel op, een spannende zoektocht waaraan iedereen deelneemt en waarna Mark als een ware held wordt gehuldigd. Het verhaal is origineel, avontuurlijk en er zit vaart in. De personages zijn echter oppervlakkig, de karakters weinig uitgediept. Uiteraard ben je als lezer nieuwsgierig om te vernemen waarom de kinderen op Drakeneiland zitten. Hun achtergrond blijft echter vaag en zelfs van het hoofdpersonage weten we op dit vlak maar weinig. Misschien maar best, want op het eiland lijkt iedereen zijn verleden achter zich te hebben gelaten. Zo zonder volwassenen lijkt het er meer op een idyllisch plekje naar kinderwens dan op een strafkamp. De kinderen nemen hun verantwoordelijkheden ernstig, ze hebben heel wat in hun mars en kunnen duidelijk veel aan. Als volwassene zou je er wat van kunnen leren! Het boek is verdeeld in 24 korte hoofdstukken met elk een titel. Paginavullende zwart-witpentekeningen illustreren de tekst en af en toe is er ook een kleinere illustratie tussen de lijnen opgenomen. Er komt een vervolg op het boek; een voorproefje hiervan krijg je op het einde van het verhaal.