Ken jij de Kindjes die stinken? Zij zijn een bende kinderen die samenleven in het bos. Ze leven er in het ritme van de natuur: ze wonen in bomen, onderhouden zichzelf door te vissen en bessen te plukken, ze leren zichzelf lezen aan de hand van de tekst op verpakkingen die volwassenen de natuur hebben ingeslingerd, en de dieren in het bos zijn hun beste vriendjes. Oh, en natuurlijk: ze gaan NOOIT in bad. Maar hun leefwijze wordt bedreigd door een volwassene, Sylvana Smetvrees. Zij haat viezigheid en wanorde... en ze heeft het op de kindjes gemunt! Zouden haar plannetjes werken om de kinderen dan toch gewassen te krijgen? Of weet Sterke Lieze, de charismatische meid aan het hoofd van de kindjes, haar dat te verhinderen? 

Het boek zweeft tussen het genre prentenboek en strip - noem het met een fancy term: een graphic novel voor kinderen. Het verhaal is avontuurlijk, grappig en spreekt tot de verbeelding van de meeste kinderen: leven in de vrijheid van de natuur, weg van alle regels en verplichtingen. De tekeningen zijn bovendien vrolijk en laten onverschrokken de kindjes in hun adamskostuum zien.

Door de tekenstijl, die heel druk is, weet je echter niet waar eerst te kijken. Het vraagt allemaal een beetje te veel aandacht. Een ‘bold font’ dat lijkt alsof het handgeschreven is, brengt de pagina ook niet tot rust. Het is best veel tekst voor zo'n font. Dat is jammer: de bomen en omgeving vragen zoveel aandacht dat je geen oog meer hebt voor de figuren. Een zorgvuldiger gebruik van kleuren zou het hier en daar opduikende kleurig konijn of vogeltje meer tot zijn recht kunnen laten komen. Het zou ook de kindjes wat meer op de voorgrond hebben gebracht. Een ander font zou dan weer de leesbaarheid van de tekst voor nieuwe of moeilijke lezertjes vooruithelpen.

Inhoudelijk kan het boek niet helemaal overtuigen. Hoewel je aan de vele details wel voelt dat het boek de liefde voor natuur en buitenspelen wil aanwakkeren, is de boodschap vreemd en tegenstrijdig aan wat je kinderen leren wil. Wat is het punt van je niet willen wassen? Buiten spelen in de modder en je nadien wassen sluiten elkaar toch niet uit?

Of nog: de kindjes willen niet naar school want ze kunnen toch alles zelf leren van blikjes; smetvrees hebben of graag iets ordelijk maken is iets wat in dit boek tegenovergesteld lijkt aan de natuur liefhebben ... Dat geeft allemaal een beetje de verkeerde boodschap; wat zonde is aangezien het boek eigenlijk wil gaan over liefde voor natuur en buitenspelen.

Schrijf het boek nu niet meteen af! Toegegeven: het boek is druk en brengt de boodschap niet altijd op de beste manier over, maar er zit heel veel potentieel in dit boek en de schrijfsters. De tekenstijl spreekt echt aan, net zoals het gekozen thema (respect voor de natuur) dat een 'hot topic' is in de huidige tijden. Aan humor ontbreekt het de schrijfsters ook niet, en dat merk je het best aan hoe enthousiast kinderen op dit boek reageren. Het lijkt erop dat ze uiteindelijk uit het oog verloren zijn waar ze met dit boek initieel naartoe wilden. Dat neemt echter niet weg dat het voor hilarische (voor)leesmomenten kan zorgen; en daarin is het boek meer dan geslaagd.