Daan Witteman, een bleke jongen met oranje haar en een bril, wordt op school elke dag op zijn uiterlijk aangesproken en krijgt bijnamen als peentjeshaar, Willie Wortel of vuurtoren. Het kwetst hem erg diep. Vooral omdat zijn vroegere vriendinnetje Malika voor het kamp van de pestkoppen heeft gekozen. Thuis vertelt hij er niks over. Zijn moeder heeft net een nieuwe man ontmoet en Daan beschouwt hem als een indringer. Samen met zijn vriend Wilson bedenkt hij manieren om Joris bij zijn moeder weg te houden, zoals het wissen van sms’jes. Daan wil weten wie zijn vader is, misschien heeft hij het oranje haar wel van hem. Zijn opa vindt dat het de taak van zijn moeder is om dit te vertellen. Maar die ontwijkt hem. Tot ze op een avond samen naar 'Spoorloos' kijken op tv en er het getuigenis zien van een jongen die via donorzaad (kid) verwekt werd en op zoek is naar zijn vader. Daan is ook het kind van een anonieme zaaddonor. Het gepest op school gaat intussen in alle hevigheid verder. Zijn vriend Wilson wordt in het ziekenhuis geopereerd, dus staat Daan er alleen voor. Impulsief besluit hij een steen met een papiertje rond door het raam van Malika’s slaapkamer te gooien. Maar de steen verbrijzelt de etalageruit van de groentewinkel van haar vader beneden. Het wordt opgeklopt in de media, alsof er een racistische aanslag gepleegd zou zijn. Daan besluit weg te lopen. Hij gaat naar Hilversum om in het programma 'Spoorloos' naar zijn vader te zoeken. De dame aan de infobalie vindt het een beetje verdacht dat een jongen van tien dit op zijn eentje onderneemt. Wanneer Daan in slaap valt, doorzoekt ze zijn rugzak en verwittigt zijn moeder… Een vlotgeschreven verhaal met realistisch uitgewerkte personages maar waarin misschien net iets te veel thema’s verweven zijn: het pesten, het aanvaarden van een nieuwe partner van de moeder én het kind van een anonieme donor zijn maken het niet gemakkelijk voor de tienjarige Daan. Een beetje veel om te verwerken en een plaatsje te geven. Zijn vriend Wilson is veel opener en meer assertief dan Daan, die steeds met de staart tussen de benen afdruipt wanneer hij verbaal aangevallen wordt. Het verhaal heeft wel een heel positief einde. Daan ging zo hard op in zichzelf en zijn eigen problemen, dat hij Joris geen kans gaf. Joris blijkt een zeer begripvolle man te zijn die het als een vader voor Daan wil opnemen. Zo klaagt hij het pesten aan op school en stelt de leraar er eindelijk een einde aan.