Oma konijn brengt haar kleinkind Loes naar school. Dat is een aangenaam, herkenbaar gebeuren, ware het niet dat Loes telkens opnieuw iets bedenkt wat ze zijn vergeten, haar broodtrommel, de lievelingsknuffel, haar gymspullen … Oma laat zich niet van de wijs brengen. Met engelengeduld gaat ze telkens op zoek en zorgt ze heel bedaard voor een oplossing.  

Dit kleine vierkante prentenboek brengt op humoristische wijze de relatie tussen de beide personages in beeld. De zachte en toch kleurrijke tekeningen van Alex de Wolf benadrukken het contrast tussen het eisende kind en de onverstoorbare oma. Ze verbeelden de tekst die vooral uit dialogen bestaat. Wat Loes zegt en vooral vraagt, staat in het rood. De geruststellende, vaak beknopte maar alleszeggende, antwoorden van oma kregen een zwarte kleur. Dat kan ondersteuning bieden bij het voorlezen.

Goed georganiseerde ouders of grootouders fronsen misschien wel even de wenkbrauwen. De spanning van het al dan niet op tijd komen, wordt hier enigszins op kindermaat ten top gedreven. Maar daartegenover staat de warmte die het verhaal uitstraalt. Het diploma voor de geduldigste oma van de hele wereld, achteraan in het boek, heeft oma echt wel verdiend. Het verhoogt meteen ook de commerciële waarde van het boek. Een cadeau of hint voor geduldige oma’s.