Nona Ketel is net verhuisd en moet naar een nieuwe school. Ze komt terecht bij ZER Sam. ZER staat voor Zeer Ernstige Ramp. En dat is wel het minste wat je van hem kunt zeggen, want Sam Veterklep is enkel geïnteresseerd in het pesten van de mensen om hem heen. Oh ja, ook nog in het eten van krentenbrood met roomboter en pindakaas waar hij moddervet van wordt. Nona wordt zijn nieuwe slachtoffer, maar uiteraard pikt zij dit niet. Ze begrijpt er niets van: waarom stopt niemand die supervervelende vetklep? Samen met Niels zoekt Nona naar Sams zwakke plek om hem daar te treffen. Hij heeft maar één vriend, Hercules, zijn tamme rat, maar ze ontdekken ook dat hij erg bang is voor spoken en geesten in het donker. Met de hulp van hun juf slagen ze erin Sam een toontje lager te laten zingen. Een boek vol bizarre figuren: Sams vader die ’s avonds op het pleintje in de auto zijn krant zit te lezen, de oude buurmannen Floor en Theodoor die wel erg vreemde conversaties voeren, klasgenootje Niels die enkel stottert als Sam in de buurt is en juffrouw Van der Toorn die regelmatig gilbuien krijgt. Allemaal laten ze Sam begaan, zelfs meneer Storm, de directeur, want wie zich verzet kan nog ergere pesterijen verwachten. Maar iedereen wordt er radeloos en wanhopig van, totdat Nona het tegen hem opneemt. Het thema pesten komt in dit boek op een eerder grappige manier (bungeejumpende rat!) aan bod. Maar of een vergaande wraakactie nu echt de oplossing is, is nog maar de vraag. En dat de juf daaraan actief deelneemt en de directeur een oogje toeknijpt is echt wel waanzinnig. Het verhaal leest vlot, maar vaak ontbreekt de interlinie waardoor je erg lange stukken tekst krijgt, redelijk vermoeiend. Ook heel wat zetfouten. Grappige illustraties zijn doorheen de tekst opgenomen en maken er soms zelfs deel van uit.