Deze zomer gaat Marcus samen met zijn neef Gabriel en nicht Mina weer logeren bij opa en zijn vrouw Gunilla. Ook de hond Pelle is er bij. Ze willen dolgraag weer op expeditie naar de Berg met de Drie Grotten. Op hun vorige expeditie (Met opa op expeditie, 2007) ging opa ook met zijn kleinkinderen op pad. Wat toen een gezellig bergtochtje had moeten worden, mondde uit in een erg avontuurlijke expeditie. Deze zomer willen ze die tocht herhalen. Omdat ze de vorige keer een wolvenjong gered hebben, omdat het leuk was, maar vooral voor het avontuur. Eerst werkt opa wat tegen: hij is niet meer van de jongsten. De kinderen overhalen hem en ze vertrekken, zonder Gunilla, naar de Berg. Onderweg doen ze een bizarre vondst die hun nieuwsgierigheid enorm prikkelt. Een landkaart, zakken met vreemd wit poeder en een zendinstallatie doen opa het ergste vermoeden. Voor ze het weten, duikelen ze in een niet ongevaarlijk avontuur, vol actie. Een helikopter met Russen maakt hen het leven zuur en opa en de kinderen worden gegijzeld. Pelle, de hond, speelt een grote rol in het boek, net zoals de hond Micha in het vorige boek. Het boek heeft een mooie, overzichtelijke bladspiegel en is opgedeeld in verschillende hoofdstukken. Aan het begin van elk hoofdstuk is er een kleine illustratie in zwart-wit. Op de omslag staat vermeld ‘Een feest voor kinderen en ouders’, maar dat is toch overroepen. Het boek leest niet erg vlot en het verhaal hangt maar slapjes aan elkaar. Is het de vertaling die het leesritme hier in de weg staat? Geen idee, maar een leesfeest is het niet echt. De structuur van het vorige boek wordt zo goed als helemaal overgenomen, enkel inhoudelijk zijn er wat verschuivingen bij de personages. Het verhaal zelf is redelijk ongeloofwaardig.