Robbie is een rijkeluisdochter, maar ze vindt dat niet echt leuk. Thuis hebben ze een butler en een kok in dienst. Deze twee mannen blijken verliefd op elkaar te zijn en willen nu trouwen. Nu moeten de ouders van Robbie op zoek naar een invalbutler. Butler en Kokkie gaan immers een week op huwelijksreis. En Serge lijkt de beste kandidaat, volgens Robbie. Raffi, het vriendje van Robbie, mag na het huwelijksfeest blijven slapen en verheugt zich erop om met de limousine naar school te worden gebracht. Maar de invalbutler is vals en ontvoert hen naar een afgelegen huisje. Gelukkig blijkt hij nog zo slecht niet te zijn en Robbie en Raffi kunnen hem overhalen om hen te helpen ontsnappen. Serge ontvoerde hen om zich te bewijzen tegenover zijn vader, die hem als een nietsnut beschouwt. Maar van bij het begin liep het mis, want Serge had er niet op gerekend dat Raffi bleef slapen. Nu moet hij twee kinderen ontvoeren. Opnieuw is zijn vader boos en vindt hij dat Serge nergens voor deugt.
De personages zijn vrolijk en grappig. Ook de namen spreken tot de verbeelding: freule van Bolleboom tot Bieslookveld. Je kan je heel goed inleven in de leefwereld van de hoofdrolspelers: de ondeugende Robbie, die wel wat anders wil dan voortdurend gecontroleerd te worden en Raffi die wel eens heel rijk zou willen zijn. Het verhaal zelf is ook grappig: een schatrijke, deftige familie, die een homokoppel tewerkstelt. De personages worden heel uitgesproken beschreven. Je voelt onmiddellijk sympathie of een duidelijke afkeer. Er is maar af en toe spanning merkbaar omwille van de ontvoering. Integendeel, Robbie en Raffi hebben een gezellige tijd. De ontvoerder, Serge, komt zelfs sympathiek over. Hij speelt gitaar en zingt liedjes voor de kinderen. Hij was dan ook veel liever straatmuzikant geworden. Het is door de druk van de vader van Serge dat er soms spannende ogenblikken beleefd worden. Hij wil bewijsmateriaal opsturen naar de ouders en daarvoor heeft hij een vinger van één van de kinderen nodig. Gelukkig wordt dit goed opgelost. De vele, kleine zwart-wittekeningen maken het geheel nog grappiger. Het verhaal kan voorgelezen worden.  Zelf lezen is enkel mogelijk door iets oudere kinderen. Voor hen is het verhaal misschien al iets te voorspelbaar.