De ouders van Sanne gaan scheiden. Vanaf nu moet ze samen met haar broer Daan elke week verhuizen. Haar ouders maken veel ruzie en kunnen niet meer communiceren met elkaar. Alles loopt via de kinderen. Sanne is het klankbord voor de ruzies tussen haar ouders. Haar jongere broer Daan vlucht in z'n gamen, vertoont op termijn een dwangstoornis en kwijnt volledig weg. Haar vader, die heel rijk is, probeert de kinderen voor zich te winnen met een reisje naar Ibiza, een nieuwe iPhone ... Maar tegelijkertijd zet hij een tracing op de de iPhone zodat hij op elk moment weet waar de kinderen zich bevinden. Het is heel pijnlijk voor Sanne. Tegelijkertijd is Sanne een echte puber die de wereld ontdekt. Ze wordt verliefd en bedrogen, reageert er heel extreem op, wordt zelfstandiger, verzint smoesjes om haar vrienden te zien, gaat haar eerste keer naar een fuif ... Gelukkig is er haar oma, bij wie Sanne terecht kan met haar frustraties.

Dit verhaal wordt verteld vanuit de ik-persoon, Sanne, in de tegenwoordige tijd. Je volgt als lezer de gedachten van een jong meisje in een herkenbare situatie. Hoe de ouders omgaan met de scheiding, lees je ook vanuit het standpunt van Sanne. Enkel haar gevoelens komen aan bod. Dat is een belangrijk thema. Veel kinderen worden geconfronteerd met een vechtscheiding. In dit verhaal reageren de ouders bovendien heel egoïstisch, zonder veel rekening te houden met de kinderen. De conversaties gebeuren regelmatig via WhatsApp.

Ondanks het feit dat het thema aanspreekt, is het niet eenvoudig om het op een originele manier te brengen. Heel veel boeken behandelen dat thema. Dit boek brengt weinig nieuws onder de zon. Naar mijn gevoel raakt het me te weinig. De gevoelens hadden dieper uitgewerkt kunnen worden. De manier waarop zowel de ouders als het pubermeisje omgaan met deze situatie is niet echt realistisch. Een echtscheiding zal in bepaalde gevallen op zo'n manier verlopen, doch is het hier een beetje bij de haren getrokken. Het is geen boek om vrolijk van te worden.