Naar de zee
Tim is een jongen, die zich vaak alleen en onzichtbaar voor de anderen voelt. Niemand ziet hem staan. Dat verandert wanneer hij een walvis ontmoet die links en rechts heeft omgewisseld en zo op straat was beland. Tim bedenkt een aantal plannen om zijn nieuwe vriend te helpen, maar slechts één is haalbaar: hij gaat de walvis met zijn fiets naar zee trekken. Tim fietst echter zo hard dat hij zelf in het water belandt. Omdat vrienden elkaar niet in de steek laten, ziet de walvis Tim in het water en is het aan de walvis zijn beurt om Tim te helpen.
Een sfeervol boek waarin de mooie, maar sobere blauw-groene tinten voor een knappe achtergrond zorgen. Het lijnenspel van de regen en de zachte kleur van de walvis spreken enorm aan. Op het einde verandert de lichtheid van de kleuren omdat Tim weer een nieuwe vriend ontmoet. Datgene waar de aandacht naartoe moet gaan, krijgt een oranje kleur. Zo ook staat de tekst in grote, duidelijke, oranje letters en wordt vaak op een speelse manier verwerkt in de illustraties. Geen lange tekstfragmenten, elk woord is wel gewikt en gewogen, en tot een schitterend geheel samen gebracht. Er zit ontroering in, zoals wanneer Tim een lichtje voor de walvis aanlaat of de onvoorwaardelijkheid van vriendschap: 'hij kon zijn vriend niet in de steek laten, hij wilde zijn vriend niet in de steek laten, hij zou zijn vriend niet in de steek laten!', maar ook een les voor gevoel van eigenwaarde: 'het gebeurt niet elke dag dat je een nieuwe vriend ontmoet, en het gebeurt niet elke dag dat hij jou ontmoet'. Ik vind dat een heel mooie zinspeling.
De illustraties zijn ontzettend mooi, de grote, logge walvis die toch emoties toont of die zo grappig zijn glaasje water vasthoudt. De afwisseling in bladschikking is zeer goed gekozen, je krijgt telkens opnieuw variatie. De humor die doorheen het verhaal loopt, maakt het boek tot eentje dat je niet na één keer lezen in de kast legt.