Tijdens een weekendje met zijn grootouders in de Westhoek valt Milan van de ene teleurstelling in de andere. Opa Miel vertelt hem ellenlange verhalen, terwijl oma Miet alle oorlogsmusea wil aandoen. En dat terwijl Milan hoopte een spoor terug te vinden van zijn betovergrootvader Emile Benaerts, die in 1914 tijdens de ‘groote oorlog’ om het leven is gekomen. Milan heeft al snel spijt dat hij is meegegaan naar de vakantiehoeve, tot hij op een nacht geluiden hoort in de kelders. Hij gaat op onderzoek uit en komt middenin de Slag om de IJzer terecht. Hij ontmoet Emile en diens vriend Arthur. Met hulp van die laatste weet hij te overleven en uit handen van het oprukkende Duitse leger te blijven. Terug in zijn eigen tijd kan Milan het graf van zijn betovergrootvader in Pervijze aanwijzen en wordt het toch nog een geslaagde vakantie.
De auteur verwerkt in dit boek een stukje van zijn eigen familiegeschiedenis. Aan de hand van brieven, foto’s en verhalen probeert hij het oorlogsverhaal van Emile te reconstrueren. De thematiek is best wel interessant. Het boek zit boordevol relevante historische informatie, maar door een kunstgreep die Milan terug in de tijd voert, wordt daar veel afbreuk aan gedaan. Het verhaal blijft bij een oppervlakkige opsomming van feiten naast een ongeloofwaardig verhaal van een soort tijdreiziger. De congruentie is ver zoek en het is als lezer niet gemakkelijk je in te leven in de eerder negatief ingestelde hoofdpersoon, ondanks het toch wel bijzondere beeldmateriaal. Een gemiste kans!