Mijn held

In dit hartverwarmende, waargebeurd verhaal (de auteur noemt het een sprookje) worden moeilijk plaatsbare asielhonden in een project opgeleid door gevangenen. Wij volgen ex-politiehond, Dorus en David, een gevangene. Het verloop van hun belevenissen wordt zeer gedetailleerd en stap voor stap verteld. Marlies en Betty van de stichting Dutch Cell Dogs proberen van de gevangenen betere mensen te maken door hen asielhonden te laten opleiden tot betere honden. Op deze manier betekenen de gevangenen iets positief in het leven van de honden en krijgen ze de verantwoordelijkheid en de uitdaging om iets goeds te doen. De opgeleide honden vinden op hun beurt ook sneller een gouden mandje.

Zo loopt het ook voor David en Dorus. David krijgt de hond toegewezen maar had niet zo’n goede ervaringen met politiehonden. Hij staat op het punt om op te geven, maar de begeleidsters kunnen David overtuigen om zijn angst aan de kant te schuiven en toch door te gaan met de uitdaging. Daar krijgt David geen spijt van, want het duo groeit hoe langer hoe meer naar elkaar toe. Zowel gevangene als hond doen het schitterend. Dorus vindt na de sessies snel een nieuwe thuis en het zelfbeeld van David krijgt ook een boost, al is het wel moeilijk om afscheid te nemen van “zijn” trouwe viervoeter.

Dit boek werd eenvoudig maar mooi vormgegeven. De tekst staat in een lettertype dat lijkt op dat van een oude tikmachine altijd op de rechterpagina in verzen van 2x4 regeltjes. Regels 2 en 4 en 6 en 8 rijmen steeds op elkaar. De tekst is niet altijd even gemakkelijk en eerder bestemd voor lezers vanaf een jaar of acht. Het rijm voelt af en toe wat gemaakt aan. Achteraan in het boek kan je de verduidelijking van enkele woorden terugvinden. Op de linkerpagina staat telkens een eenvoudige bijpassende illustratie. De bladzijden hebben net als de kaft een lichtbruine kleur. De bladnummering wordt geturfd weergegeven, een verwijzing naar de bekende aftelstreepjes van gevangenen op hun celmuur. Achteraan in het boek vind je naast de uitleg van sommige termen nog extra informatie over de stichting. Ook vind je er fragmenten en tekeningen uit het dagboek van David en een uitdaging met stappenplan om zelf ook iets goeds te doen en/of te organiseren. De auteur noteert er ook haar eigen stappenplan bij.

Stichting Dutch Cell Dogs werd in 2007 opgericht door Marlies de Bats en Betty Buijtels. Zij gaven moeilijk plaatsbare asielhonden en gedetineerden een nieuwe kans door hen te laten deelnemen aan een speciaal voor hen ontwikkeld trainingsprogramma. DCD werkt samen met vijftien gevangenissen en elf asielen in Nederland. Met hun acties sleepten ze al een aantal prijzen in de wacht.