Meneer Papier en zijn meisje

Meneer Papier zit op een bank in de zon, in het gras, tussen de bomen. Er waait een foto van een meisje voorbij. De foto dwarrelt wat verder in de vijver. Meneer Papier wil ook een meisje, hij neemt zijn schaar en knipt een mooi meisje van papier. Algauw wil ze rennen en spelen, maar Meneer Papier wil haar helemaal voor zichzelf. Hij knipt haar voeten af, zodat ze niet meer bij hem vandaan kan lopen. Wanneer ze van tak tot tak slingert, knipt hij ook haar armen af. Eindelijk zit ze rustig bij hem op de bank. Dan komt er een felle wind, die het meisje wegblaast. Ze kan zich nergens aan vastgrijpen en ze dwarrelt naar de vijver en zinkt. Eerder verschenen en bekroond in deze reeks: 'Meneer Papier gaat uit wandelen' en 'Meneer Papier is verscheurd'. Origineel is in één woord de samenvatting voor dit prentenboek waarin Elvis Peeters en Gerda Dendooven elkaar andermaal feilloos vinden. Er is geen woord teveel, geen kleur te weinig. De tekst is helder, met poëtische tonen en vertelt een liefdesverhaal met een bittere toets. Liefde en bezit liggen hier in mekaars verlengde en leiden tot verlies. Even subtiel als de tekst zijn de in zachte tinten opgebouwde collages. Dendooven knipt ronde en hoekige vormen en zet ze in composities neer, die zelfs al zijn ze statisch, toch lijken te behoren tot een dans. De dans van het leven wellicht, die zoals zo vaak inspiratiebron is in het betere prentenboek.