Mejuffrouw Muis en haar poedel Lucebert gaan op zoek naar een huis. Ze vindt een heerlijk rijtjeshuis. Maar het huis is erg leeg en klinkt hol. Dus gaat Mejuffrouw Muis op zoek naar spulletjes om het gezellig te maken en koopt ze meubelair. Uiteindelijk heeft ze alles in huis, alles om gelukkig te zijn. En toch mist ze iets ... Een man misschien? Nee! Een tv! Nee, twee!! Dit op het eerste zicht prachtige prentenboek is inhoudelijk ontgoochelend. De inhoud had sterker mogen zijn. De sobere tekst en fijne illustraties passen mooi bij elkaar. De illustraties in snoepkleurtjes zijn erg gedetailleerd. Er is zoveel getekend dat je alleen al met de tekeningen een verhaal kan vertellen. Sommige bladzijden bevatten zelfs geen tekst. Je raakt in ieder geval niet uitgekeken en ontdekt steeds nieuwe dingen. Je krijgt de indruk dat de humor in de tekeningen eerder op volwassenen gericht is dan op kinderen. Vooral in de prent van het café met de zich misdragende muizenmannen is dit erg opvallend. De aanvankelijk hoge verwachtingen worden met dit prentenboek niet helemaal ingelost.