Maurits Muis, die in 2014 zijn intrede deed in de prentenboeken van de hand van Ingrid en Dieter Schubert, woont nog altijd in het Mauritshuis in Den Haag. Daar bewaakt hij, zodra de bezoekers verdwenen zijn, de schilderijen. Ook dit keer wordt Maurits opgeschrikt door de dieren die uit de diverse schilderijen sprongen. Verontwaardigd laten ze hem weten dat een beroemd iemand op visite zal komen en dat alle schilderijen worden opgeborgen. Dat pikken ze niet. Maurits beslist te helpen en ontdekt in de plint onder het portret van een oude man, alerte kijkers herkennen daarin allicht de oude Rembrandt, een piepklein gaatje. Maurits wurmt zich erdoor, wordt alzo door de ruimte en de tijd gekatapulteerd en belandt midden in een zak vol meel. Daar maakt hij kennis met de jonge Rembrandt, die zichzelf voorstelt als ‘Rembrant Hamerszoon van Rijn’, de zoon van een molenaar en die van plan is later een beroemd schilder te worden. Door zijn meester op school wordt hij Rembrandus genoemd. Wie zich verbaasde over het ontbreken van een d in zijn oorspronkelijke familienaam vindt hier misschien een verklaring. De Schuberts maken van de korte periode die Maurits bij de jonge Rembrandt doorbrengt gebruik om diens leven en vooral de sfeer die zijn werk uitstraalt, summier maar toch herkenbaar weer te geven. Ze doen dat met hun typische warme en vooral kleurrijke illustraties waarin humoristische details zijn verwerkt. Als Maurits via een klein gaatje weer terug in het Mauritshuis belandt, staan de schilderijen met herkenbare details van wat hij tijdens zijn reis door de tijd zag, te wachten om opgehangen te worden. En voor de alerte kijkers is er een verwijzing die verklaart wat niet in woorden werd neergeschreven.

Dit prentenboek kwam er naar aanleiding van het Rembrandtjaar en heeft misschien wel als eerste bedoeling jonge kinderen met een beroemd Nederlands schilder in contact te brengen. Dat is het echtpaar Schubert goed gelukt. Maurits Muis en Rembrandt biedt het lees- en vooral kijkplezier dat ook hun andere boeken kenmerkt. Het verhaal lijkt op het eerste gezicht mager en makkelijk maar de illustraties nodigen uit tot herlezen en vooral opnieuw bekijken. Op die manier krijgt het werk van Rembrandt de kans om zich langzaam te nestelen in het hoofd van jonge kijkers. Een mooie manier om vertrouwd te raken met het Nederlandse culturele erfgoed.