Merel is het buitenbeentje in het gezin. Zowel haar ouders als haar broer Frederiek zijn erg muzikaal en vullen hun vrije tijd met het bespelen van een instrument. Als er een feestje is, bijvoorbeeld met Kerstmis, zit iedereen rond de kerstboom te musiceren en applaudisseren de bezoekende familieleden enthousiast. Maar dat geldt niet voor Merel. Zij houdt van voetbal en rondhangen met haar beste vriend en buurjongen Momo. De feestjes bij Momo zijn trouwens veel leuker: chips met een dipsausje, grappen en grollen en gezelligheid. In haar dagboek, wat wij als lezer dus kunnen volgen, schrijft ze haar dagdagelijkse belevenissen neer. Al vlug weet je dat ze hevige fan is van de voetbalploeg AA Gent, de Buffalo’s. Haar dagboek heeft ze zelf gepimpt en noemt ze Blauwwit. Op een dag probeert het gezin toch eens iets te doen waar iedereen van kan genieten. Samen gaan ze naar het dorpsplein om er naar het vuurwerk te kijken. Maar dan gebeurt er iets vreselijks: mama loopt zware gehoorschade op. Het leven van Merel, Frederiek en haar ouders verandert drastisch.

We krijgen niet alleen een beeld van de strubbelingen binnen het gezin, maar ook van de emoties van Merel die hiermee gepaard gaan. Ook in haar eigen voetbalwereldje loopt het helemaal mis. Dit no-nonsense boek is uitgegeven in samenwerking met vzw Ahosa, Vereniging voor Dove en Slechthorende Personen. Het boek eindigt met tips ter bescherming van het gehoor, maar ook hoe je het best communiceert met doven en/of slechthorenden.

De auteur, Brigitte Minne, weet af en toe te ontroeren zonder melig te worden. Ze schetst goed het lijden van het hele gezin, maar ook de geleidelijke acceptatie van mama, het zoeken van toenadering en steun en de stevige band die broer, zus en ouders met elkaar hebben. Opvallend hier zijn de illustraties. Die zijn, net zoals de kleuren van AA Gent, in blauw-wit. Het zijn realistische tekeningen. Ze beslaan vaak een volledige of zelfs twee pagina’s. Ze komen nogal overheersend en somber over maar blijven toch mooi in harmonie met de tekst. Hier en daar wordt de tekst onderbroken door een volledige blauwe pagina met grote witte tekst op. Dit zijn zinnen die gescandeerd worden naast het voetbalveld. Het boek rondt af met portretten van bekende voetballers, de manager, de voorzitter en de trainer van de Buffalo’s.