De wascokrijtjes, bekend van ‘De krijtjes staken!’ brengen een ode aan de liefde. Elke krijtje vertelt daarbij welke kleur liefde kan hebben. Bijvoorbeeld “Liefde is blauw. Want soms is er storm.” Alle kleurtjes verzamelen zich op het einde, met de boodschap “Liefde geeft kleur.”

Om de kleuren te benoemen is dit boekje wel bruikbaar, met telkens een gekleurd krijtje links en iets in diezelfde kleur rechts, als het ware door een kind getekend. Maar daarvoor zijn er natuurlijk honderden titels op de markt. En veel betere dan deze. Het Engelse origineel is al niets bijzonders, maar met de vertaling gaat het helemaal de mist in. Deze is niet van Koos Meinderts zoals de vorige boeken, maar van Mirjam Hoekstra. Vooreerst bevat in het Engels elke zin het woord “love”, maar in de Nederlandse versie moet je zelf doorhebben dat het hartje als “liefde” moet gelezen worden. Zelfs dan is een boodschap als “Liefde is grijs. Groot en vol, klein en snel.” moeilijk te begrijpen, en is het fout met het onzijdige lidwoord “het” naar de liefde te verwijzen. Bovendien snap je het verband toch niet tussen de zinnen “Liefde is groen. Want dan help je elkaar.” Dat er geen hoofdletter staat in “ ’t is een magisch gebeuren” is een klein foutje, maar het geeft wel de slordigheid aan waarmee deze uitgave in elkaar is gedraaid. Als cadeautje voor Valentijn misschien? Mogelijk was deze vertaling in opdracht van Chocomel, de Nederlandse merknaam voor wat wij kennen als Cécémel? Waarom is anders het originele “Love is brown. Because sometimes love stinks” vervangen door “Liefde is bruin. Zo zoet als chocomel”, met een andere illustratie ook?