'Leeuwenjongen. De waarheid' is het slotdeel van de trilogie over Charlie de leeuwenjongen. Na lange spannende avonturen (zie deel 1 en 2) is Charlie uiteindelijk verenigd met z’n ouders in Assaouira, Marokko. Maar het zou geen avonturenverhaal zijn, als alles rustig zou blijven en al snel wordt Charlie ontvoerd. Vastgebonden op een schip gaat hij op weg naar de Cariben. Uiteindelijk komt hij terecht op een eiland bij de Corporatie. Die organisatie jaagt op het geheim van de allergenen en is bijzonder geïnteresseerd is in de Kats- sprekende jongen. Rafi, die Mabels dochter en tevens Charlies neef blijkt te zijn, zat ook op het schip gevangen. En Charlies ouders zetten de achtervolging in, gevolgd door koning Boris (koning van Bulgarije), Claudio en de leeuwen én helemaal achterop de Circe met majoor Tib, Mabel en de rest van het circus. Tijdens dit avontuur wordt Charlie bijgestaan door Ninu, een kameleon die niet alleen van kleur maar ook van gedaante kan veranderen en bovendien elke taal begrijpt en spreekt. Een bijzonder nuttige vriend, dus. Uiteindelijk komt iedereen samen op San Antonio, worden alle door de Corporatie gevangengenomen dieren en mensen bevrijd en gaat iedereen zjn weg. Charlie en zijn ouders keren terug naar Londen, de leeuwen naar Afrika, Mabel en Rafi naar het circus en Ninu ..., die koos voor Charlie, natuurlijk! Het laatste, alweer erg lijvige deel van de trilogie kan niet op zich gelezen worden. In het eerste hoofdstuk wordt een korte voorgeschiedenis geschetst maar dit volstaat niet om alle personages, intriges en verwikkelingen te verduidelijken. Eigenlijk gebeurt er weinig in dit deel, behalve dat iedereen iedereen achterna zit om uiteindelijk bij de Corporatie aan te belanden, waar de goeden de slechten verslagen en iedereen bevrijden. Eind goed, al goed. Verschillende verhaallijnen lopen door elkaar en het avontuur wordt aanschouwelijk gemaakt door een kaart, die op de schutbladen is afgedrukt. Handig, want het wordt soms behoorlijk ingewikkeld te volgen wie wie achternazit en waar. 'De leeuwenjongen' is een avonturenverhaal waarin alles kan en mag. Isabel Adomakoh Young, de dochter die heel het verhaal verzonnen heeft, beschikt duidelijk over een ongebreidelde fantasie die de grens van het waarschijnlijke voortdurend overschrijdt. Maar haar moeder, Isabel Young, die heel het verhaal heeft neergeschreven, kon het blijkbaar niet laten hier en daar een knipoog naar de actualiteit in het verhaal te verwerken. Een mooi idee, moeder en dochter die samen een boek schrijven, maar jammer genoeg is het te weinig verrassend om drie lijvige delen lang te blijven boeien. En om dan uiteindelijk te weten te komen, wat je al in het eerste deel wist.