Dit is het eerste deel in een reeks met als hoofdpersonage Lúcia Flores. Lúcia is in Spanje geboren. Pas toen ze twee jaar was, verhuisde hun gezin naar Nederland. Onlangs is haar opa, abuelo Hugo, overleden. Lúcia mist hem enorm. Ze voelt zich niet zo lekker en heeft koorts. De dokter beslist dat ze beter even thuisblijft van school. Lúcia slaapt veel en droomt. Wanneer ze wakker wordt hoort ze vanuit de koelkast de stem van haar opa. Ze opent de koelkast en leunt naar voren om zijn verstopplaats te ontdekken. Plotseling begint alles te draaien en het wordt donker voor haar ogen. Lúcia wordt in de koelkast gezogen om via een glazen buis dwars door de aarde, op een treinstation terecht te komen. Na een hels avontuur in de trein komt Lúcia tercht in een wereld waarin verloren dierbaren verderleven. Wanneer je te vroeg bent gestorven kom je terecht in het land van Coleoptera. Daar krijg je een extra leven. Maar wanneer je honderd jaar wordt, zit je tijd erop en dan moet je plaatsmaken voor jongere mensen. Maar Polyhaga heeft een vloek uitgesproken om dat te beletten. Het is de opdracht van Lúcia om de vloek te verbreken.

Na een heel hectische start, waar je moet doorzetten om verder te lezen en te begrijpen wat er gebeurt, komt het verhaal goed op gang. Je moet best veel fantasie hebben om dit mysterieuze begin goed te kunnen volgen. Kinderen vinden dit misschien net iets te lastig. Het verhaal is moeilijk te volgen en redelijk verwarrend. Er gebeurt heel veel op korte tijd. Ik vermoed dat ze opgeven om dit boekje volledig uit te lezen. Nochtans is het avontuur dat Lúcia in het land van Coleoptera best spannend. 

Dankzij de weinige zwart-wit illustraties kan de lezer zich een beeld vormen van de fantasiewereld. Het verhaal is in de verleden tijd verteld vanuit het perspectief van Lúcia. Het is geen open einde maar er wordt reeds verwezen naar een volgend avontuur van Lúcia samen met haar opa.