Elke avond, als Krokodil in bed ligt, komt het Monster. Hij heeft dezelfde klauwen en tanden als Krokodil zelf, maar is groot en donker. Wanneer Krokodil slaapt, komt Paard met Stippen hem oproepen Krokodillenvrouwtje uit de klauwen van Monster te bevrijden. Maar de volgende ochtend staat Krokodillenvrouwtje gewoon voor de deur. Samen zoeken ze de hele dag naar Monster, maar die laat zich niet zien. De illustraties van dit prentenboek zijn wonderlijk mooi. In een prachtig kleurenpalet wisselen volle vlakken en iele lijntjes elkaar af, en vormt de mix van potlood, balpen en viltstift een harmonieus geheel. Angst, brutaliteit, dapperheid, nieuwsgierigheid, verveling en liefde: je haalt het allemaal uit de tekeningen. Het verhaal is niet makkelijk te begrijpen voor een kleuter, door de zeer vage grenzen tussen realiteit, droom en fantasie. En ook door de sprongen die soms in het verhaal worden genomen. Zo staat op de ene bladzijde Krokodil oog in oog met het Monster, en is het op de volgende vroeg in de ochtend en is er van Monster geen spoor te bekennen. Een volwassene beseft uiteraard dat het om een droom gaat, zoals deze ook begrijpt dat Monster een schaduw is, en Paard met Stippen de knuffel, maar voor kleuters zou een suggestievere en beter samenhangende tekst meer aangewezen zijn.