Bart staat elk dag verlangend door het hek naar de bouwplaats te kijken. De bouwvakkers laten hem zelfs tijdens hun lunch de bouwplaats bewaken en vragen hem de politie te bellen wanneer er iemand op zou komen. Twee grote jongens dagen Bart uit zelf de bouwplaats op te gaan. Met de afspraak dat zij dan de politie bellen, gaat Bart de bouw op, en hoe! Hij kruipt achter het stuur van alle machines en walst achtereenvolgens een auto plat, stort beton op straat en tilt de aangekomen politieauto de lucht in. Op het eerste zicht een opeenvolging van calamiteiten, tot op het einde blijkt dat Bart dit alles niet zomaar gedaan heeft, maar hier een heel goede reden voor had.
De opbouw van het verhaal is heel leuk. Je ontsteltenis over dit ongehoorde gedrag groeit bij elke ramp die Bart veroorzaakt. De verklaring ervoor zorgt dan op het einde ook echt voor een ontlading. Als voorlezer heb je misschien die boeven op de achtergrond al wel in de gaten, maar de aandacht wordt toch echt wel heel slim naar de wervelwind van gebeurtenissen op de voorgrond getrokken. Dat ligt vooral aan de geweldige illustraties en het handige gebruik van perspectief. Zo lijkt de wals wel over de lezer te gaan rijden en voel je de gigantische hoogte van de hijskraan. Heel veel paniekerige mensen trekken met hun handen in de lucht ook je volle aandacht, terwijl monochrome figuren opgaan in de achtergrond. De tekst op kleuterniveau laat zich aangenaam voorlezen.