De kleine, vrolijke big Knorrie speelt het liefst op de grote, stinkende mesthoop. Als hij er genoeg van heeft om alleen te spelen, vraagt hij Meneer Paard, Mevrouw Koe en Mevrouw Schaap om met hem tikkertje te spelen. Maar zij vinden hem allen een ongelooflijke, vreselijke, vieze stinkerd. Zielig en alleen druipt hij af naar zijn vertrouwde mesthoop. Maar die nacht sluipt een uitgehongerde, vreselijk bloeddorstige wolf vanuit het bos geruisloos op de boerderij af. In één grote gulzige hap slokt hij telkens Meneer Paard, Mevrouw Koe en Mevrouw Schaap op. Bij Knorrie gaat het echter mis. Deze smaakt zo walgelijk vies, dat de wolf hem onmiddellijk uitbraakt. En na Knorrie volgen ook de andere dieren uit de buik van de wolf. Doodziek strompelt de wolf terug naar het donkere bos, en alle dieren zijn blij dat Knorrie zo’n vieze stinkende held is. ”En zullen we dan nu tikkertje gaan spelen?”, vraagt Knorrie trots en blij… Dit originele prentenboek weet humor, levenslust, spanning, bloeddorstige horror en gevoeligheid perfect met elkaar te rijmen. De tekst bouwt zich gestaag op met herkenbare herhalingen. Een juiste woordkeuze zorgt voor subtiele variaties in die herhalingen en de directheid ervan zorgt voor expressieve voorleesmomenten. Nog meer expressie vind je terug in de kleurrijke prenten. Die blaken van sfeer en emotionaliteit. In een warrige, nonchalante stijl weet Brouwers telkens de juiste sfeer te vangen. Enkele pareltjes zijn hoe Knorrie afdruipt richting mesthoop of de aankondiging van de bloeddorstige wolf in het donkere bos. Voor de liefhebbers: van dit boek bestaat blijkbaar ook een Maastrichtse versie: ‘Wumke en de wouf’, te vinden bij dezelfde uitgeverij onder het ISBN-nr. 90-448-0297-6