Tien dieren en een meisje, Kleintje, zitten aan een lange dis. Ze hebben gezellig gegeten en nu komt de kat op de koord: wie zal er afwassen. In repetitieve scenes probeert elk dier de afwastaak door te schuiven naar de volgende. Het begint bij het grootste dier, Beer, die zijn bord doorschuift naar Pony. Beer heeft geen tijd want hij moet even “uitbuiken”. En zo gaat het doorschuiven maar door, tot een hele stapel borden, bekers en bestek bij het kleine bijtje terechtkomt. Hoe het bijtje het oplost, kom je te weten in het verrassende plot.

Er zijn drie toppers die dit prentenboek met een eenvoudig repetitief verhaal zò geslaagd maken. In dit grappige telboek, zijn vele rekenvaardigheden verwerkt. Het begint al bij de schutbladen. Daarop zie je 10 dieren en 1 meisje samen op één grote fiets. Ze zitten in een volgorde van groot naar klein op een knotsgekke fiets met wel 16 wielen. In het verdere verhaal geven ze het vuile bestek ook in dezelfde volgorde aan elkaar door. Op de eerste grote prent zie je een grote tafel met alle dieren eromheen. Het is een gezellige bedoening en er is van alles te ontdekken en te tellen. Er zijn dan ook 11 bordjes, 11 vorken en 11 bekers. Het leuke eraan is dat de borden en het bestek uit verschillende kleuren bestaan. Als je goed kijkt ontdekt je dat elk dier op zijn bord heeft wat het precies graag lust, zoals een honingpot bij de beer, een bloem voor het bijtje.

De tweede topper is de vrolijkheid en humor. De illustrator heeft er duidelijk plezier aan beleefd om allerlei grappige details toe te voegen. Zo heeft de muis een laddertje om vanop zijn stoel tot bij zijn bord te klimmen. Er hangen wel 14 lampenkappen of lampen boven de tafel. De eerste prent is al een hele opgave om alle dieren één voor één te vinden en te bekijken. Bij de verdere illustraties neemt, bij het elkaar doorgeven van het vuile servies, de chaos in de stapel borden toe. Wanneer de hele stapel weer bij Beer belandt, kan de kleuter het servies weer helemaal tellen. De illustraties springen in het oog door de collagetechniek. Alles krijgt de indruk van een snel knip- en plakwerk, maar is toch met veel finesse samengesteld. De vorm van de dieren is zodanig gereduceerd in eenvoud dat de dieren krachtig overkomen met een duidelijk karakter en hun typische uiterlijk. De illustrator maakt ook handig gebruik van uitvergroting van welbepaalde dieren, zodat de emotie duidelijk op het dier is af te lezen. Er zijn leuke details toegevoegd, zoals bijvoorbeeld de veren bij de kip die er bovenop gekleefd zijn en fladderen als een kleedje op het lijfje van de kip. Er is ook een veelheid aan kleuren. Zo bestaat het servies uit een verzameling kleuren. Al die kleuren passen toch wonderwel samen en scheppen een plezierige sfeer.

De derde topper zijn tenslotte de grappige opmerkingen waarom elk dier zo nodig weg moet. De tekst is bondig, gevat en sprankelt van plezier.

Een sterk prentenboek door een eenvoudig gebeuren zo krachtig uit te beelden in prachtige levendige taferelen, doorspekt met humor.